بررسی کاربرد فناوری نانو در ساختمان و تاثیر آن بر پایداری محیط زیست

فناوری نانو تکنولوژی نوینی است که توانسته امروز دریچه های تازه ای از علم را بر روی دانشمندان عرصه های مختلف باز کند و تحولات بزرگی را در عرصه های مخلف صنعت و غیرصنعتی موجب شود. نانو ریشه نانس به معنی کوتوله می باشد. ماهیت فناوری نانو، توانایی کارکردن در تراز اتمی، مولکولی و فراتر از آن در ابعاد بین 1 تا 100 نانومتر، با هدف ساخت و دخل و تصرف در چگونگی آرایش اتم ها در جهت ایجاد خواص مورد نظر و تغییرات مثبت مورد نیاز در ماده می باشد. اگر همه مواد و سیستم ها ساختار زیربنایی خود را در مقیاس نانو ترتیب دهند، آنگاه تمام واکنش ها سریع تر و بهینه تر صورت می گیرد و توسعه پایدار صورت می گیرد. از این رو دست اندرکاران و محققان علوم نانو در تلاش اند تا با استفاده از این فناوری به آسایش و رفاه بیشتر در درون و برون ساختمان با یافتن طبقه جدیدی از مصالح ساختمانی با عملکرد بالا و صرفه جویی در هزینه ها به خصوص در مصرف منابع انرژی و در نهایت به توسعه پایدار دست یابند. یکی از مهمترین مشکلات شهرهای امروزی آلودگی است، فناوری نانو می تواند علاوه بر ایجاد شرایط مناسب محیطی در ساختمان ها، مقاومت بالاتر، دوام و صرفه اقتصادی بیشتر، موجب کاهش آلودگی محیط زیست شهری شود. در این پژوهش با روش های کتابخانه ای و روش تحلیلی – توصیفی به بررسی و ارزیابی جنبه های مختلف به کارگیری فناوری نانو در معماری و ساخت و سازو تاثیرات آن در محیط زیست شهری پرداخته شده است.

کلیدواژه ها:

محیط زیست شهری ، فناوری نانو ، معماری ، توسعه پایدار ، به کارگیری نانو در معماری