بررسی کارآیی دریچه های فرار در خروج ماهیان تجارتی از گرگورهای سنتی استان بوشهر (خلیج فارس)

در این بررسی که طی یک دوره 8 ماهه از آبان 1381 لغایت پایان خردادماه 1382 انجام شد، 120 عدد گرگور (30 عدد سنتی با شاهد و 90 عدد آزمایشی در سه نوع) (در سه نوع آزمایشی به ترتیب 1- گرگور سنتی یا شاهد (A) 2-اندازه شبکه در قسمت بدنه 50 و در قسمت کف 40-35 میلی متر (B) 3-اندازه شبکه در قسمت بدنه 40-35 و در قسمت کف 50 میلی متر (C) 4-گرگورهای سنتی با نصب دریچه فرار فلزی (D) در چهار تیمار 30 تایی توسط یک کشتی فایبرگلاس، طی 22 بار، در آبهای اطراف شهر بوشهر مورد مقایسه قرار گرفتند. از این تعداد گرگور مقدار 1355 کیلوگرم (3765 عدد) مربوط به 18 گونه از 8 خانواده صید و زیست سنجی شدند. بیشترین و کمترین فراوانی از نظر تعداد با 9/44% و 1/0% به ترتیب مربوط به کوپر و سکن بدست آمد. میزان CPUE گرگورها 23/2، 21/2، 68/1 و 49/1 کیلوگرم بر گرگور ماه به ترتیب مربوط به گرگورهای (A)، (B)، (C) و (D) بدست آمد. از نظر وزن بعد از ماهی کوپر بیشترین وزن ماهی تجاری صید شده به ترتیب مربوط به شانک زردباله، هامور معمولی، سرخو چمن، شهری معمولی و سنگسر معمولی می باشد. نتایج حاصله از آنالیز واریانس یکطرفه (LSD) نشان داد که سه گرگور (D)، (C) و (B) از نظر میانگین فاکتورهای اندازه گیری شده (طول، وزن، ارتفاع و ضخامت بدن) با گرگور شاهد (A) دارای اختلاف معنی داری می باشد (1/0P<). همچنین گرگور (B) از نظر میانگین ضخامت بدن با سه گرگور دیگر اختلاف معنی داری دارد. با توجه به نتایج بدست آمده و مشاهدات مجری در حین انجام بررسی، دریچه های فرار به علت ماندگاری گرگور در آب، توسط بارناکل مسدود و عملاً کارآیی خود را از دست می دهند. بنابراین بهترین گزینه برای خروج ماهیان نابالغ تجاری از گرگور، تغییر در اندازه چشمه های بدنه گرگور و افزایش قطر سیم گرگور برای جلوگیری از انعطاف پذیری آن می باشد.

کلیدواژه ها:

گرگور ، دریچه فرار ، استان بوشهر ، ماهیان تجاری