بلایای طبیعی و بیماری‌های واگیردار

اغلب رابطه بین بلایای طبیعی و بیماری‌های مسری بد تعبیر شده است. معمولاً انتظار خطر شیوع بیماری‌ها در بحران‌هایی که بعد از بلایای طبیعی رخ می‌دهد بسیار بالا است، به احتمال زیاد این ترس از رابطه بین اجساد و این قبیل بیماری‌ها نشأت می‌گیرد. اگر چه فاکتورهای خطر شیوع بیماری‌ها در آغاز با آوارگی مردم ارتباط داده شده، اما در دسترس بودن آب سالم و امکانات بهداشتی، میزان جمعیت، شرایط سلامتی جمعیت موردنظر قبل از وقوع حادثه در دسترس بودن خدمات بهداشتی همه با مفهوم اکولوژی بیماری‌های محلی برای تحت‌الشعاع قرار دادن خطر شیوع بیماری‌های مسری و بروز مرگ و میر در جمعیت متأثر از بلایا ارتباط دارد. در این مقاله عوامل شیوع بیماری‌ها بعد از رخ دادن بلایا مشخص می‌گردد. بیماری‌های مسری که مهم هستند مورد توجه قرار می‌گیرند و اولویت‌هایی برای مقابله با این بیماری‌ها در برنامه مهار بحران‌ها مشخص می‌گردد. بلایای طبیعی، زلزله، آتشفشان، زمین لغزش، سونامی، سیل و خشکسالی واقعاً ویرانگر هستند. این بلایا می‌توانند به سرعت یا آهسته و بادر بر داشتن نتایجی ناخوشایند برای سلامت افراد اجتماع و اقتصاد بوقوع به پیوندند. در طی دو دهه گذشته بلایای طبیعی جان میلیون‌ها نفر از مردم را گرفته‌اند و بطور غیرقابل باوری زندگی حداقل یک میلیارد نفر را تحت تأثیر قرار داده‌اند و همچنین ضربات اقتصادی شدیدی را متحمل نموده‌اند. کشورهای در حال توسعه بطور نامتناسبی بدلیل کمبود منابع، تأسیسات زیربنایی و برنامه‌های آمادگی مقابله با بلایا از آن آسیب دیده‌اند. مرگ و میر ناشی از بلایا بویژه بلایایی که به سرعت رخ می‌دهند بطور قابل ملاحظه‌ای در اثر جراحات، آسیب‌های ناشی از ریزش ساختمان و غرق شدن بوده‌اند مرگ و میر ناشی از بیماری‌های مسری بعد از وقوع بلایا کمتر دیده شده است.