بررسی اثر ریز مغذی‌های آهن و روی بر شاخص‌های رشد و فیزیولوژیکی گیاه کنگر فرنگی (Cynara scolymus)

به منظور بررسی اثر ریز مغذی‌های آهن و روی به شاخص‌های رشد و فیزیولوژیکی گیا کنگر فرنگی در منطقه جیلان‌اباد آزمایشی به صورت بلوک کامل تصادفی با 3 تکرار در سال زراعی 92-91 به اجرا درآمد. 9 تیمار آزمایشی شامل شاهد، کلات آهن به مقادیر (4-6) کیلوگرم در هکتار، نانوکلات آهن به مقادیر (1 و 5/1) کیلوگرم در هکتار،‌کلات روی به مقادیر (4و6) کیلوگرم در هکتار و سولفات روی به مقادیر (10 و 15) کیلوگرم در هکتار بوده کاشت دراواخر فروردین ماه صورت گرفته و اواخر شهریور ماه با رعایت اثر حاشیه‌ای صفات ارتفاع، عملکرد بیولوژیک، شاخص سطح برگ LAI، سطح ویژه‌ی برگ SLA، نسبت سطح برگ به وزن خشک LAR ، و سرعت رشد محصول CGR اندازه‌گیر شد.نتایج تجزیه واریانس نشان داد که کلیه تیمارها بر کلیه‌ی صفات معنی‌دار بوده اثر سولفات روی به مقدار 15 کیلوگرم در هکتار، بر روی ارتفاع بیشترین تأثیر را دارد و کم‌ترین مقدار ان مربوط به تیمار سولفات روی به مقدار 10 کیلوگرم در هکتار است. بیشترین مقدار عملکرد بیولوژیک مربوط به کلات آهن به مقدار 4 کیلوگرم در هکتار می‌باشد و کمترین مقدار مربوط به کلات روی به مقدار 4 کیلوگرم در هکتار می‌باشد. بررسی‌ها نشان داد که بهترین تیمار برای افزایش شاخص سطح برگ LAI مربوط به نانو کلات آهن به مقدار 1 کیلوگرم در هکتار می‌باشد.و چنان‌چه کشت کنگر فرنگی هدف افزایش شاخص‌های رشد و فیزیولوژیکی باشد استفاده توأم از کلات آهن به مقدار 4 کیلوگرم در هکتار توصیه می‌شود که بیشترین تأثیر را در شاخص‌های رشد و فیزیولوژیکی گیاه دارد.

کلیدواژه ها:

کنگر فرنگی ، آهن ، روی ، شاخص‌های رشد ، فیزیولوژیکی