تأثیر استفاده از کافئین بر روی عملکرد و خصوصیات لاشه در جوجه های گوشتی نر

کافئین به عنوان یک داروی محرک به بسیاری از آشامیدنی ها و غذاها اضافه می شود. کافئین موجب ترشح اسید معده می شود، به علاوه موجب افزایش فشار خون و گشادی بعضی از رگ های خونی می شود. در این آزمایش تعداد 200 قطعه جوجه گوشتی سویه رأس 308 در قالب طرح کاملاً تصادفی با 4 تیمار و 5 تکرار (هر تکرار دارای 10 قطعه جوجه) از سن 1 تا 42 روزگی مورد آزمایش قرار گرفتند. گروه های آزمایشی شامل تیمار شاهد و در تیمارهای دیگر به ترتیب 5/. 1 و 2 درصد کافئین به جیره اضافه شد. مصرف خوراک، افزایش وزن و ضریب تبدیل غذایی به صورت هفتگی در طول دوره آزمایشی اندازه گیری شدند. جوجه ها برای بررسی صفات عملکردی و خصوصیات لاشه در روز 42 کشته شدند و آنالیزهای آزمایشگاهی صورت گرفت. داده های حاصل از این آزمایش با استفاده از نرم افزار آماری SAS و روش مدل های خطی عمومی آنالیز شدند و مقایسه میانگین ها توسط آزمون چند دامنه توکی مورد مقایسه قرار گرفتند. نتایج نشان داد که با افزایش سطح کافئین بطور معنی داری مصرف خوراک و افزایش وزن روزانه بطور معنی داری کاهش پیدا کردند. ضریب تبدیل با تغییر در سطوح کافئین تفاوت معنی داری را نشان داد. باتوجه به تأثیر کافئین بر روی وزن زنده، به تبع آن وزن پانکراس، گردن، لاشه و بورس (21 روزگی) و وزن گردن، سنگدان و تیموس (42 روزگی) بطور معنی داری با افزایش سطح کافئین، افزایش معنی داری را نشان دادند. از این پژوهش می توان نتیجه گرفت که در استفاده از سطوح 5/. و 1 درصد کافئین برای جوجه تفاوتی وجود ندارد و سطح 2 درصد آن در جوجه منتج به کافئینیسم می شود.

کلیدواژه ها:

جوجه گوشتی ، کافئین ، عملکرد ، خصوصیات لاشه