ارزیابی بیابان زایی ناشی از فرسایش بادی با استفاده از مدل IMDPAدر دشت سیستان (مطالعه موردی: زهک)
محل انتشار: اولین همایش سراسری کشاورزی و منابع طبیعی پایدار
سال انتشار: 1392
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 627
فایل این مقاله در 10 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
NACONF01_0125
تاریخ نمایه سازی: 25 خرداد 1393
چکیده مقاله:
پدیده بیابان زایی مختص اقلیم خاصی نیست، اگرچه نقش این پدیده در مناطق خشک و نیمه خشک برجسته تر از سایر مناطق است. در روش IMDPA با توجه به معیار فرسایش بادی، چهار شاخص بیابان زایی امتیازدهی شد و لایه های اطلاعاتی مربوط به این شاخص ها تهیه شد. نتایج نشان می دهد که لایه اطلاعاتی مدل فرسایش بادی IRIFR ،در دو کلاس شدید و خیلی شدید طبقه بندی گردید. لایه اطلاعاتی درصد پوشش غیرزنده در سطح خاک ، در سه کلاس متوسط، شدید و خیلی شدید قرار گرفت. لایه اطلاعاتی درصد پوشش گیاهی در چهار کلاس کم، متوسط، شدید و خیلی شدید طبقه بندی شد. لایه اطلاعاتی تعداد روزهای با شاخص طوفانی گرد و خاک فقط در کلاس خیلی شدیدشدت بیابان زایی قرار گرفت. نقشه نهایی شدت بیابان زایی منطقه از ترکیب لایه های اطلاعاتی به کمک میانگین هندسی تهیه گردید. نتایج حاصل از ارزیابی شدت بیابان زایی منطقه، مبین 74/48 درصد، در طبقه شدید و 25/52 درصد، در طبقه بسیار شدید بیابان زایی قرار می گیرد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
زهره هاشمی
کارشناس ارشد بیابان زدایی اداره منابع طبیعی و آبخیزداری شهرستان زابل
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :