پهنه بندی و ارز شگذاری خورهای استان هرمزگان

واژه خور Khoor ریشه در زبان عربی دارد و نوعی از شاخابهInlet است که به واسطه پیشرفتگی آب دریا در خشکی در اثر جزر و مدایجاد میگردد. این فرم هیدرولوژیک ساحلی معمولاً دارای طولی بیش از عرض آن بوده و با هیچ آبراهه ای در خشکی ارتباط ندارد و به تدریج بافاصله گرفتن از دریا باریک میشود تا سرانجام انتهای آن در اراضی هم سطح ناپدید گردد. خورها ممکن است دارای شکل های مارپیچی،منشعب و تاج مانند باشند. در مجموع بیش از 200 شاخه خور در سواحل جنوبی ایران وجود دارد که بخش قابل توجهی از آنها در داخل خور (خلیج) موسی و یا در لابه لای جزایر رسوبی حد فاصل جزیره قشم و بندر خمیر واقع شده است. خورها به دلیل آرامش نسبی آب، عمق کم و تأثیرپذیری از مواد خشکی محل تردد برخی آبزیان جهت تجدید نسل و یا طی نمودن قسمتی از مراحل رشد خود قرار دارند. تعدادی از خورهای جنوبی پوشیده ازروی شهای حرایی و بیشه های شور هستند. همچنین خورها از مراکز جلب پرندگان آبزی محسوب می گردند و به علت در پناه بودن از تلاطم شدید دریا، مورد استفاده صیادان و بازرگانان محلی برای پهلوگیری لنج ها و سایر شناورهای خود نیز قرار دارندعلاوه بر این، خورها زایشگا ههاBreeding groundsو تغذیه گاههایFeeding grounds حیاتی برای بسیاری از پرندگان، ماهیان ودیگر جانوران می باشند. مجموع ه این شرایط، خورها را به عنوان یکی از مناطق حساس ساحلی تبدیل نموده است. اکوسیستم خورها از چندین اجتماع واضح، مشخص و مجزا تشکیل یافته که هر یک دارای اجتماعاتAssemblages) گیاهی و جانوری خاص خود می باشد. اهمیت خورها را میتوان از جنبه زیست محیطی و ذخایر شیلاتی به شرح زیر جمع بندی نمود: 1. پناهگا ههای مناسب جهت توقف و تردد شناورهای صیادی 2. مناطق صید و استحصال آبزیان 3. محل رشد و تولید مثل بسیاری از آبزیان، خصوصا ماهیان و سخت پوستان (عمدتا میگو)، لذا به عنوان مناطق نوزادگاهی و پرورشی4. محل زندگی دائمی برخی از آبزیان خصوصأ ماهیان 5. تنوع بالای کفزیان

کلیدواژه ها:

خور ، استان هرمزگان ، اکوسیست مهای حساس/GIS