توانمندسازی سکونتگاه غیررسمی محله لالوهای قزوین

اسکان های غیر رسمی از جمله پدیده های اقتصادی– اجتماعی شهری می باشد که ناشی از فقدان نظام یکپارچه مدیریت شهری در کشورهای جهان سوم است. شهرنشینی و گسترش شتابان شهرها در کشورهای جهان سوم منجر به شکل گیری سکونتگاه های ناپایدار، کمبود مسکن و خدمات شهری در این کشورها از جمله ایران شده است. رویکردهای گوناگونی برای رفع این مشکل در دنیا به کار گرفته می شود که از کارآمد ترین آن ها می توان به رویکرد توانمندسازی اشاره کرد که با هرگونه تخریب و پاکسازی مخالف بوده و بر مسائل اجتماعی- اقتصادی و توانایی و ظرفیت محلی تاکید دارد. هدف این پژوهش ساماندهی محله لالوهای قزوین بعنوان یک سکونتگاه غیررسمی با استفاده از رویکرد توانمندسازی می باشد. در این راستا با توجه به مشکلات موجود در محله و رویکردهای مختلف فرایند توانمندسازی، راهبردهایی در چهار حوزه ی بهسازی کالبدی، توانمندسازی ساکنان، نهادسازی مدیریت محلی و ظرفیت سازی مدیریت شهری ارائه شده است

کلیدواژه ها:

اسکان غیررسمی ، حاشیه نشینی ، فقر ، توانمندسازی ، ظرفیت محلی