بررسی و تطبیق شاخص های آسایش با راهکارهای معماری سنتی شهرقزوین

هدف این تحقیق آن است که نشان دهد که بناهای سنتی شهر قزوین تا چه اندازه با شاخصهای آسایش انسان تطبیق دارند و راهکارهای معماری سنتی را استخراج و آن را به عنوان اصول طراحی اقلیمی شهر قزوین ارائه دهد. برای دستیابی به هدف فوق، ابتدا شاخصهای اقلیمی (دمای موثر، گیوانی، ماهانی،اوانز، شاخص بافت) و راهکارهای معماری پیشنهادی هر شاخص بر اساس آمار سالانه و ساعتی 15 ساله سازمان هواشناسی- ایستگاه سینوپتیک فرودگاه قزوین شناسایی و سپس با نگاهی تطبیقی راهکارهای به دستآمده با سی و دو بنای شاخص قزوین مورد بررسی قرار گرفت. براساس یافتههای این تحقیق که حکایت از ارائه راهکار معماران سن ی شهر قزوین برای مقابله با شرایط نامطلوب آب و هوایی و استفاده از شرایط اقلیمی قزوین در جهت مناسب سازی شرایط آسایش دارد آن دسته از بناهایی که در مدت طولانی با انسان در ارتباط میباشند(خانه، مسجد و مدرسه) از نکات و راهکارهای اقلیمی بیشتری برخوردار میباشند. صحت و درستی عملکرد شاخصهای آسایش متناسب با اقلیم قزوین، نزدیکی راهکارهای معماری و کاربردی بودن شاخصهای آسایش با معماری سنتی شهر قزوین از دیگر نتایج این تحقیق میباشد. همچنین در میان شاخصها ، (ساختمانها به هم فشرده و متراکم)، (به کارگیری پنجره- های متوسط)، (استفاده از مصالح روشن)، (مصالح با ظرفیت حرارتی زیاد)، (بام مسطح)، (فضای تابستانی بزرگتر و فضای زمستانی کوچکتر) و (استفاده از ایوان) را میتوان پرکاربردترین و قابل توجهترین راهکار اقلیمی در میان سایر راهکارها دانست.و میتوان کشیدگی ساختمان در جهت شرق و غرب، ساختمانهای به هم فشرده و متراکم، استفاده از حیاط مرکزی، کاشت درخت و استفاده از حوض آب در حیاط و بافت شهری، قرارگیری بخشی از بنا در دل زمین، ایجادجریان هوا در فضاهای داخلی، استفاده از پنجره عایق با ابعاد متوسط، استفاده از مصالح روشن و با ظرفیت حرارتی زیاد در بام و دیوارها، به کارگیری ایوان و گنبد را به عنوان راهکارهای معماری اقلیمی شهر قزوین در نظر گرفت

کلیدواژه ها:

اقلیم ، معماری ، شاخص آسایش ، معماری سنتی ، شهرقزوین