تحلیل فضایی ازمدیریت کاربری های شهری با تاکیدبرمراکزبهداشتی ـ درمانی دربرنامه ریزی پدافندغیرعامل

جنگ عنصر اجتناب ناپذیر زندگی انسان در طول حضور او بر این کره خاکی بوده و خطر وقوع جنگ همواره ذهن انسان را آزار داده است. با نگاهی به گسترش شهرنشینی و روند توسعه شهر می توان دریافت که برقراری امنیت در ساختار شهری و برخورداری شهروندان از احساس امنیت در ابعاد اجتماعی، اقتصادی، سیاسی و محیطی اهمیتی فزاینده دارد. توجه به پدافند غیرعامل از جمله موضوعاتی است که در سالهای اخیر در طرحهای شهری مورد توجه قرار گرفته است. اگر در طراحی و برنامه ریزی های شهری به رویکرد برنامه ریزی پدافند غیرعامل توجه شود می توان نظم فضایی مناسبی به وجود آورد. شاید بتوان در زمان جنگ و بحران از تخریب بیشتر جوامع شهری جلوگیری کرد .خسارات ناشی از جنگ اغلب تمامی بخش های یک شهر را در بر می گیرد، آنچه در این باره بیشتر آسیب م یبیند کاربری های شهری هستند. مراکز بهداشتی- درمانی از این خسارت مستثنا نیستند. بنابراین فرضیه مورد نظر به این صورت بیان می شود که به نظر می رسد با مکان یابی مناسب، مقاوم سازی و رعایت اصول پدافند غیرعامل و جلوگیری از تمرکز تاسیسات زیربنایی می توان تاثیر مهمی در کاهش خسارات ناشی از حوادث غیر مترقبه داشت. روش تحقیق این پژوهش به لحاظ ماهیتی روش قیاسی- استقرایی و روش مطالعه تطبیقی می باشد. هدف این پژوهش ارائه راهکارهایی جهت مدیریت مراکز بهداشتی – درمانی در برنامه ریزی پدافند غیرعامل است که بتوانیم آسیب های ناشی از حوادث طبیعی (سیل، زلزله) و حوادث انسان ساز(جنگ) را به حداقل برسانیم. نتایج تحقیق نشان می دهد که با استفاده از معیارهای پدافند غیر عامل و مقاوم سازی واستفاده از تجارب واقدام های برخی از کشور ها می توان باعث کاهش آسیب های ناشی از خسارات شد

کلیدواژه ها:

جنگ ، پدافندغیرعامل ، مراکزبهداشتی ـ درمانی