تمهیدات و انتخاب روش مناسب تقویت دهانه های ورودی و خروجی ایستگاههای پشتیبان مطالعه موردی: ایستگاه - 7 U خط هفت مترو تهران

ورود ماشینهای حفاری مکانیزه به ایستگاههای از پیش حفر شده به عنوان چالشی جدید در پروژههای احداث مترو شهری مطرح شده است؛ ایستگاههای پشتیبان پیش از رسیدن ماشین حفاری و معمولاً در میانه مسیرهای طویل احداث می شوند که نقش انتقال مواد باطله و جابجایی پوشش های بتونی در نیمه دوم مسیر رابهعهده دارند ایستگاه UV به عنوان ایستگاه پشتیبان در میانه مسیر قطعه شمالی- جنوبی خط هفت متروی تهران که با ماشین فشارتعادلی زمین EPBحفرمیشود قرارداردبه هنگام نزدیم شدن ماشین حفاری به ایستگاه، خاک پشت دهانه ورودی به سمت درون ایستگاه حرکت می کند که امکان ناپایداری وجود دارد. بعد از اینکه ماشین وارد ایستگاه شد، باید تمهیدات لازم را بهمنظور جلوگیری از ناپایداری در دهانه دیگر که ماشین دوباره وارد خاک می شود، اتخاذ نمود؛ وقوع خرابی در دهانهها باعث مشکلاتی چون ناپایداری زمین، ورود آبهای زیرزمینی به ایستگاه، هزینههای بازسازی، تأخیر در حفاری و ... خواهد شد. بنابراین باید زمین اطراف دهانههای ورودی و خروجی این ایستگاه تقویت شود تا احتمال ناپایداری زمین در هنگام عبور ماشین حفاری، برطرف شده و یا تا حد ممکن کاهش یابد؛ از اینرو لازم است سیستم مناسبی برای پایدارسازی دو دهانه انتخاب گردد. در این مقاله ابتدا به بیان مخاطرات احتمالی در ایستگاههای پشتیبان پرداخته و سپس با توجه به شرایط محل پروژه و مشکلات موجود در ایستگاه U7 ومناسب ترین روش پایدارسازی دهانه های ورودی و خروجی آن بمنظور عبور ایمن ماشین حفاری انتخاب شده است.

کلیدواژه ها:

پایدارسازی ، تونلسازی ، TBM ، ایستگاه U7 ، پشتیبان