تعیین قابلیت بارگذاری ترانسفورماتور با استفاده از مدل حرارتی فازی

تنشهای حرارتی مهمترین عامل زوال عایقی ترانسفورماتور می باشن. این تنشها که عمدتا در نتیجه بارگذاری سنگین ترانسفورماتور روی می دهند، در محل داغترین نقطه سیم پیچ، (نقطه داغ) شدیدتر هستند. بنابراین دمای نقطه داغ عامل اصلی محدود کننده بارگذاری ترانسفورماتور است. در این مقاله روش جدیدی برای تعیین قابلیت بارگذاری پویای ترانسفوراتور بر مبنای مدل حرارتی فازی ارائه می گردد. ابتدا دمای نقطه داغ تخمینی توسط مدل فازی با مقادیر اندازه گیری و تخمین زده شده توسط مدل حرارتی استاندارد IEEE مقایسه می شود. در ادامه قابلیت بارگذاری پویای ترانسفورماتور با استفاده ازمدلهای فازی و IEEE تعیین می شود. مقایسه نتایج نشان می دهد که قابلیت بارگذاری تخمینی توسط مدل فازی بیشتر ازمقدار تخمینی مدل IEEE است.

کلیدواژه ها:

قابلیت بارگذاری ترانسفورماتور ، کاهش عمر عایق ، مدل حرارتی فازی ، مدل حرارتی IEEE