مقایسه ی روشهای وارون سازی گراویتی برای تعییه ضخامت پوسته در شمالغرب ایران

ضخامت پوسته با روشهاى مختلف گراویمترى و لرزه نگاری مى تواند تعیین شود. در این پژوهش براى مدل سازى موهو، و وارون سازى گراویتى و مقایسه ى بین دو روش پارکر-الدنبرک و ونینگ مینز موریتز در شمال غرب ایران انجام شده است. در هر دو روش که به صورت تکرارى سعى در برآورد عمق موهو دارند بعد از چند تکرار نسبت به هم واگرا مى شوند که علت آن خطى سازى معادله ى غیرخطى و وارون سازى و موجود بودن خطا در داده ها می باشد. نتایج حاصل از روش ونینگ مینز موریتز با عمق موهو تعیین شده ى توسط داده هاى لرزه نگاری (Crust2.0) و ماهواره ای Goce سازگاری بیشترى دارد. نتایج حاصل نشان مى دهد عمق موهو تعیین شده توسط ونینگ مینز موریتز از روش پارکر-گلدنبرگ بهتر است

کلیدواژه ها:

وارون سازی ، ضخامت پوسته ، گراویتی ، ایران