تخصیص توان راکتیوی به قراردادهای دو جانبه در سیستم های قدرت تجدید ساختار یافته

هدف اصلی این مقاله، تخصیص توان راکتوی تولیدی ، ژنراتورها، به قراردادهای دوطرفه ی توان اکتیو می باشد. مجموع تخصیص های توان راکتوی هر ژنراتور به قراردادها ، برابر با مقدار توان راکتیوی است که ژنراتور به سبب اضافه شدن قراردادها به حالت پایه تولید کرده است. به دلیل ماهیت غیر خطی مسئله، تخصیص دقیق توان راکتوی به قراردادها امری مشکل میباشد. با ایجاد تجدید ساختار در صنعت برق و رقابتی شدن باز رانرژی ، یافتن مقدار سهم هر قرارداد در افزایش تولید توان راکتوی سایر ژنراتورها، به منظور جبران مالی این افزایش تولید ، امری ضروری به نظر می رسد . در این مقاله با روشی مبتنی بر محاسبه ی ضرایب تخصیص قراردادهای توان، عمل تخصیص نسبتا دقیق توان راکتیو انجام داده خواهد شد. این ضرایب با استفاده از پروسه ی انتگرال گیری خطی از تابع مشتق اول کمیت مورد تخصیص بدست می آیند. روش بیان شده بر روی چند سیستم مورد آزمایش قرار گرفته، یکی از آنها برای نمونه اورده شده است. نتایج بدست آمده نشان میدهد که این روش قادر است توان راکتیو تولید شده به سبب قراردادها را با دقت نسبتا خوب و به طور منصفانه، به قراردادها تخصیص دهد.

کلیدواژه ها:

تخصیص توان راکتیو ، قراردادهای دو جانبه ، انتگرال گیری عددی