بررسی قرارداد EPC در اجرای پروژه های شبکه فرعی آبیاری و زهکشی

کاهش زمان کلی اجرا، بالا بردن کیفیت اجرا و افزایش سود پروژه از دیدگاه کارفرمایان و پیمانکاران همواره به عنوان اهداف اصلیپروژه ها مورد توجه بوده و همین امر موجب شده است تا قراردادهای گوناگونی با شرایط متفاوت جهت دستیابی به خواسته هایمطلوب در پروژه های اجرایی مورد استفاده قرار بگیرد که هر کدام از آنها به نوعی این خواسته ها را جوابگو هستند، لکن می توانگفت تمامی این خواسته ها به واسطه این قراردادها بطور کامل تحقق نیافته اند. قراردادهای طرح و ساخت ( ای پی سی ) به نوعیاین نیازها را مرتفع کرده ولی عنایت به استفاده از آنها با توجه به نوع و شرایط پروژه ضروری است. لحاظ نمودن این نوع قراردادجهت انجام پروژه های شبکه اصلی و فرعی آبیاری و زهکشی در عین کاهش زمان اجرا ، انسجام بیشتر در روند پروژه ، همگنسازی محدوده سیمای طرح جهت سهولت استفاده تشکلهای آب بر و ماندگاری طرح در دراز مدت، امری مطلوب بوده لکن به دلیلوجود ریسک بیشتر برای پیمانکار، مشکلات و پیامدهایی را برای او به دنبال دارد. عدم آشنایی کامل عوامل پروژه های آبیاری وزهکشی به دلیل نو بودن این نوع قراردادها در این حوزه با وجود اینکه امری طبیعی است، توجه بیشتری را جهت استفاده ازحداکثر ظرفیت ممکن در این نوع قراردادها طلب می کند که در صورت پیش بینی ساز و کار مناسب جهت اجرای این نوعقراردادها در حوزه آبیاری و زهکشی، شاهد انجام پروژه ها در مدت زمان تعیین شده و همچنین بالاترین کیفیت اجرا خواهیم بود.در این مقاله سعی شده است که ضمن ارائه شرح کلی از قراردادهای ای پی سی ، نقاط ضعف و قوت این نوع قراردادها در پروژههای آبیاری و زهکشی به خصوص شبکه فرعی آن مورد بررسی قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

طرح و ساخت ، EPC ، شبکه فرعی ، کاهش زمان ، انسجام ، آبیاری و زهکشی