شناسایی و اولویت بندی معیارهای آسیب پذیری منطقه ساحلی استان هرمزگان با توجه به کانون های آلاینده صنعتی

در این پژوهش سعی بر آن شد تا با توجه به ضرورت تعامل طرح های توسعه در پهنه نوار ساحلی که می تواند موجب تغییرات مخرب در حوزه محیط زیستی این منطقه گردد، با بررسی مطالعات انجام شده در قالب گزارشات، پایان‌نامه‌ها و منابع مکتوب به صورت جمع‌آوری اطلاعات از منابع کتابخانه‌ای و با استفاده از تکنیک دلفی، مدل تحلیل سلسله مراتبی و شاخص های محیط زیستی نوار ساحلی عمل شناسایی و اولویت بندی معیارهای آسیب-پذیری این منطقه مهم در برابر آلودگی صنعتی مورد بررسی قرار گیرد. در این تحقیق پس از کسب اجماع نظر کارشناسان خبره مبنی بر مساعد بودن معیارهای تصمیم گیری اتحاذ شده، معیارهای تعیین شده جهت سنجش آسیب پذیری منطقه ساحلی استان هرمزگان در بربر آلودگی صنعتی در سه گروه، پارامترهای اکولوژیک، انسانی و فنی مشخص شد که شامل10 معیار اصلی ،32 معیار فرعی درجه 1 و 40 معیار فرعی درجه 2 می باشد.اولویت بندی معیارهای مورد نظر با استفاده از مدل تحلیل سلسله مراتبی انجام شدکه بر اساس اجرای این روش از معیارهای اکولوژیک مناطق حساس ساحلی بیشترین اهمیت را از معیاهای اصلی بدست آورد. از معیارهای انسانی نیز سکونتگاه ها بیشترین اهمیت و از صنایع مستقر در ساحل نیز صنعت شیمیایی بیشترین اهمیت را از معیارهای اصلی دارد.

کلیدواژه ها:

آسیب پذیری سواحل ، تحلیل سلسله مراتبی ، روش دلفی ، هرمزگان