نجات دریاچه ارومیه از دیدگاه زمین‌شناسی، با برنامه‌ریزی آبیاری

حوضه رسوبی دریاچه ارومیه یکی ازمهمترین حوضه‌های رسوبی خاورمیانه و جهان بین عرض و طول جغرافیایی از شمال 38.15- 45.14 و از جنوب 37.8- 45.32 قرار دارد. ویژگی‌های خاص منحصر به خود دارد که از شرق با گسل فعال تبریز از غرب با گسل فعال ارومیه کنترل می‌شود. علاوه بر این دو گسل، گسل‌های زیادی نیز بهصورت مایل، موازی و مورب در داخل حوضه وجود دارد که از عمل کردهای این دو کسل در منطقه حاصل شده‌اند. هم‌چنین ویژگی‌های رخساره‌های رسوبی محیطی مختلف با ساخت – بافت رسوبی متفاوت و مورفولوژی منطقه دارای حائز اهمیت است. دریاچه بطور مداوم از طرف رودخانه‌های اطراف خود تقویت می‌شود یعنی جهت ورود اب منطقه به دریاچه از سطح وزیرزمینی تأمین می‌گردد. عوامل متعددی از قبیل ساخت زمین‌شناسی، بافت رسوباتع مصرف غیرمنظم آب از چاه‌ها، وجود سدهای ساخته شده در مسیر رودخانه‌ها سبب حرکت آب دریاچه به چاه‌ها و آلوده شدن چاه‌ها و باعث شوری آن‌ها شده است. عدم نجات دریاچه ارومیه تا به امروز عدم دقت به ساخت زمین‌شناسی و بافت رسوبی محیطهای مختلف است. در محیط‌های کشاورزی هرکدام مواجه مشکلات خاصی است حل این مشکلات جداگانه است. آزمایشات انجام گرفته در منطقه نشان می‌دهد با برنامه‌‌ریزی و تقویت خاک سبب کاهش مصرف آب تا 80٪ و تغییر جهت حرکت آب به طرف دریاچه امکان‌پذیر است. مشکل دریاجه ارومیه بدون آسیب به هر نوع ساخت و اکوسیستم هم‌چنین پوشش گیاهی قابل حل است. آزمایشات عملی نشان داده است که تمام مشکلات حوضه دریاچه ارومیه در هر محیط رسوبی موجود قابل حل است.

کلیدواژه ها:

حوضه دریاچه ، ساخت رسوبات ، مصرف آب ، شوری چاه‌ها ، حل مشکلات