بررسی اثر کلرید کادمیوم بر روی رشد، فتوسنتز و آنزیمهای آنتی-اکسیدان گیاه سویا ) Merr ( L. ) Glycine max

سال انتشار: 1392
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 487

متن کامل این مقاله منتشر نشده است و فقط به صورت چکیده یا چکیده مبسوط در پایگاه موجود می باشد.
توضیح: معمولا کلیه مقالاتی که کمتر از ۵ صفحه باشند در پایگاه سیویلیکا اصل مقاله (فول تکست) محسوب نمی شوند و فقط کاربران عضو بدون کسر اعتبار می توانند فایل آنها را دریافت نمایند.

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

FNCAES01_380

تاریخ نمایه سازی: 25 اردیبهشت 1393

چکیده مقاله:

کادمیوم درکودها و آفت کشها به کار میرود و از این طریق وارد محیط زیست میشود. در این تحقیق اثر کلریدکادمیوم بر رشد و برخی ازپارامترهای فیزیولوژیکی گیاه سویا ) Merr ( L. ) Glycine max ( واریته ویلیامز، بررسی شد. گیاهکهای ۵ روزه به گلدانهایی با بستر شنی، مرطوب شده با محلول غذایی هوگلند در شرایط کنترل شده انتقال یافتند. گیاهان ۱۶ روزه تحت تیمار غلظتهای مختلف کلریدکادمیوم ) 0۵ و ۲0 میکرومولار( قرار گرفتند. بعد از ۲2 روز گیاهان جهت سنجشهایی بیوشیمیایی و فیزیولوژیکی برداشت شدند. نتایج به دست آمده نشان داد که افزایش کادمیوم موجب کاهش میزان رشد نسبی (RGR) ، میزان همگونسازی خالص (NAR) ، میزان رشد نسبی برگ (RLGR) ، سطح ویژه برگی (SLA) ، میزان سطح برگی (LA) ، وزن خشک ریشه (RDM) ، وزن خشک اندام هوایی (SHDM) و محتوای آب برگ در واحد سطح (LWCA) گردید. همچنین افزایش کادمیوم با کاهش شدت فتوسنتز، غلظت کلروفیلها، کاروتنوئیدها و افزایش شدت تنفس و نقطه جبران CO۲ برگها همراه بود. کلریدکادمیوم موجب افزایش غلظت پروتئین کل، فعالیت آنزیمهای کاتالاز و پراکسیداز در برگها شد. به نظر میرسد پراکسیدازها از طریق ممانعت از اکسیداسیون اکسین باعث تحریک تولید اتیلن شده رشد طولی ریشهها را کاهش دادند و ضمن افزایش رشد قطری آنها مقدمات چوبی شدن بافتهای ریشه را نیز فراهم ساختند. در برگها نیز افزایش فعالیت پراکسیداز به منظور حفظفتوسیستم II از آثار مخرب رادیکالهای آزاد اکسی ژن صورت گرفت. به طورکلی و به عنوان یک نتیجهگیری از این آزمایش و با توجه به اثرات منفی این عنصر بر رشد گیاه میتوان گفت که کادمیم به عنوان یک عنصر سمی برای سویا محسوب شده و به این جهت کشت آن در خاکهای آلوده به این عنصر، قابل توجیه نبوده و توصیه نمیشود.

نویسندگان

اکرم قربانپور

دانشگاه خوارزمی تهران