طراحی مجموعه نگهداری کودکان خیابانی با رویکرد معماری انسانی و زمینه گرا

با توجه به اینکه پدیده کودکان خیابانی به عنوان معضلی درشهرها و کلان شهرهای جوامع معاصر مطرح می شود در این پژوهش ضرورت توجه به این کودکان و اصلاح ناهنجاریهای اجتماعی ایشان با توجه به مطالب و مفاهیم روانشناسی و جامعه شناختی طراحی شده است. کاربری اصلی این مرکزکه به مرکز نگهداری کودکان خیابانی مرتبط مورد بررسی قرار گرفته و بنایی با عنوان دلیل نزدیک بودن سطح فرهنگ این کودکان بامحل در منطقه 12 تهران پیش بینی شده مکانی جهت اقامت ، درمان و آموزش کودکان خیابانی است که هدف بازآفرینی ایشان و تبدیل انسان های مخرب به انسان های مفید و تأثیرگذار در سطح جامعه می باشد.از جمله اهداف دیگر این پژوهش می توان به خلق فضاها با شناخت ابعادمختلف شخصیتی کودکان کار با توجه به روانشناسی کودک و نوجوان از جمله دیدگاه پیاژه –نظریه نیازهای زیستی انسان(هرم مازلو) ومدل ارزشیابی توانمندساز فیترمن در جهت خلق معماری انسان مدار-توجه به مفهوم سکونت و خانه ایرانی برای ایجاد حس هویت در کودکان در طراحی و همچنین توجه به نشانه شناسی و در نظر گرفتن مفاهیم شکلی و محتوایی معماری ایرانی به علت موقعیت سایت و ایجاد معماری زمینه گرا در آن می باشد. منظور از فضاهای طراحی شده در این طرح تنها یک محدوده هندسی نیست ، بلکه منظور فضایی فعال و تاثیرگذار است که در شکل گیری شخصیت فرد شرکت می کند و خلوت و امنیت و آزادی او را تضمین می کندو فرد در این فضا به راحتی خود را می یابد. پیش بینی مجتمع بزرگ شبانه روزی برای بچه های خیابان از 4 سالگی تا 18 سالگی وادغام آن با سایرعناصرآموزشی،اداری،فرهنگی،ویژگی منحصربه فرد پروژه حاضراست که قبلاً درایران مورد تجربه قرارنگرفته غیر از چند نمونه تز در دانشگاههای کشور و این پژوهش می کوشد تا آنرا به صورت یک نظریه کابردی ارائه دهد.

کلیدواژه ها:

معماری انسانی ، معماری زمینه گرا ، کودکان خیابانی ، روانشناسی کودک و نوجوان