مشارکت اجتماعی در طراحی و ساخت بناهای عمومی (مطالعه موردی: طراحی تالار شهر در تنکابن)

در جامعه امروز، پدیده جهانی شدن، موجب کم رنگ شدن روابط اجتماعی و کاهش سطح تعاملات شده است. به موازات شکل گیری جوامع انسانی، پدیده مشارکت در جهت تقویت روابط اجتماعی متناسب با تنوع نگرش و مکاتب ظهوریافته است که با رشد نهضت های انسان شناختی مشارکت بهره بردارن سرلوحه طراحان معماری قرار گرفته و یکی از عوامل مهم در پایداری اجتماعی گردیده است. در پژوهش حاضر، ابتدا تعاریف و تفاسیری از مشارکت، پیشینه تحقیق در زمینه مشارکت مردم در طراحی، اهداف و ضرورت مشارکت مردم در طراحی بناها پرداخته شده است. برای انجام این مطالعه، طراحی تالار شهر تنکابن به عنوان مطالعه موردی انتخاب گردید که از آزمون نگرش سنجشی گروه های مختلف در این شهر استفاده شد. حجم نمونه 300 نفر، شامل 100 نفر متخصص معماری، 100 نفر متخصص غیر معماری و 100 نفر افراد عامی می باشد. پس از بررسی پایایی و روایی ابزارتحقیق، داده ها به روش آماری- توصیفی تحلیل و عوامل تاثیرگذار به روش تحلیل عاملی استخراج شد و سپس، رابطه و میزان تاثیر عوامل بر یکدیگر، به دست آمد. نتایج نشان می دهد که مولفه های موثر در طراحی شهری و معماری با استفاده از مشارکت مردمی قابل شناسایی می باشد. به عنوان نمونه در این پژوهش مسایل هویت شهری، حس مکان، ایجاد فضاهای آشنا در بناهای عمومی در این پرسشنامه برای طراحی بیشتر مورد نظر مردم بوده است.

کلیدواژه ها:

مردم ، مشارکت مردمی ، پایداری اجتماعی