تعیین تقویم زمانی مناسب گردشگری در مناطق عملیاتی جنوب غرب (مطالعه موردی: شهر بستان)

ویژگیهای اقلیمی و عناصر غالب آن در پراکندگی فضایی و شکل گیری رفتار محیطی گردشگران نقش تعیین کننده ای ایفا می کند تا آنجا که امروزه مطالعات و بررسی های بیوکلیمایی انسانی، پایه واساس برنامه ریزی شهری، عمرانی، معماری، جهانگردی و غیره است. در این پژوهش، آسایش یا عدم آسایش انسان در بستان مدل ها و شاخص های اقلیم توریستی (TCI)، نظر متوسط پیش بینی شده (PMV) و دمای معادل فیزیولوژیک (PET) با استفاده از داده های آماری 20 ساله (1990 تا 2010) مورد بررسی قرار گرفت و بهترین زمان برای انجام فعالیت های محیطی و گردشگری در این شهر تعیین شد. نتایج نشان داد که شاخص های بیوکلیمایی مورد استفاده، توانایی آشکارسازی و تعیین تقویم زمانی مناسب گردشگری در منطقه را دارند و با وجود تفاوت های جزیی، نمودهای نسبتا همگونی از کلیماتوریسم این شهر ارائه می دهد. بررسی ها نشان داد که بستان در طول سال با داشتن تنوع بیوکلیمایی، از شرایط داغ تا بسیار خنکی برخوردار است؛ طی فصول بهار وتابستان از محدوده آسایش زیست اقلیمی خارج است و با آغاز فصل پاییز در ماههای گذار از گرما به سرما (مهرماه) اقلیم آن به شرایط آسایش انسانی نزدیک می شود. در اواخر پاییز و سراسر زمستان با شرایط منحصر به فرد آسایش انسانی، بهترین شرایط زیست اقلیمی برای فعالیت های محیطی و گردشگری در تابستان فراهم است.