اثرات گردشگری در ناپایداری سکونتگاههای روستایی با توجه بر محیط زیست مطالعه موردی: دهستان باراندوز، شهرستان ارومیه

یکی از پیامدهای اساسی گردشگری بروز شرایط ناپایداری سکونتگاههای روستایی از منظر محیط طبیعی است. بر اساس مطالعات و تحقیقات، گردشگری در شمال غربی کشور یکی از کانون های عمده جذب گردشگر شهرستان ارومیه می باشد. از این رو سکونت گاههای روستایی دهستان باراندوز در نزدیکی شهر ارومیه به لحاظ محیط طبیعی به عنوان یکی از مکان های جاذب گردشگری به شمار می رود. در این ارتباط به منظور سنجش شرایط ناپایداری سکونتگاههای روستایی با استفاده از ادبیات موجود، ابتدا با تعیین شاخصهای محیطی مناسب، نظرسنجی های لازم از جامعه میزبان (روستانشینان) و گردشگران صورت پذیرفته و با بهره گیری از آزمون های ناپارامتری فرضیه های متصور مورد آزمون قرار گرفت. نتایج حاصله تحقیق نشان می دهد که گردشگری در آلودگی زیست محیطی سکونتگاههای روستایی دهستان تاثیر داشته است و این تاثیر در کنار پیامدهای مثبت اثرات منفی نظیر (کاهش اراضی زیر کشت و تغییر کاربری زمین های کشاورزی، تخریب مناظر و چشم اندازهای روستا به واسطه زباله، تخریب و تجاوز به منابع طبیعی (جنگل، دریا و ...) ساخت و سازهای کنترل نشده (ویلاهای شخصی و اجاره ای در روستا و ...) برجای گذاشته است.

کلیدواژه ها:

گردشگری ، سکونتگاههای روستایی ، ناپایداری ، محیط زیست ، ارومیه ، باراندوز