تأثیر نیروی تراست و پره های روتور متصل به بال بر ارتعاشات آزاد بال هواپیما

در این مقاله ابتدا روابط انرژی جنبشی و کرنشی و کار نیرو های غیرپایستار بال هواپیما و روتور و پره متصل به آن بدست آورده شده است. نحوه اتصال روتور به بال به صورت صلب می باشد. روابط بدست آمده با استفاده از روش ریتز به روابط انرژی مختص تابعی از زمان تبدیل شده و با بکارگیری روش لاگرانژ، معادلات حرکت سیستم محاسبه شده است. تأثیر پارامترهای مختلف همچون موقعیت نصب روتور نسبت به ابتدای بال، نیروی تراست روتور و سرعت دورانی پره ها، بر روی پاسخ سیستم بررسی شده است. نتایج شبیه سازی نشان می دهد که با افزایش فاصله روتور از محل تکیه گاه بال دامنه ارتعاشات سیستم افزایش می یابد و سیستم ناپایدارتر می گردد. همچنین افزایش نیروی تراست روتور تأثیر بسزایی بر ناپایداری بال دارد. افزایش سرعت پره ها، تأثیر زیادی روی بال نداشته ولی موجب ناپایداری پره ها می گردد

کلیدواژه ها:

آیروالاستیسیته ، تیر یکسر گیردار ، روتور ، روش ریتز