تاثیرمتغیرهای فرآیندجوشکاری مقاومتی نقطه ای بر استحکام نهایی ورق فولادی

با توجه به پیشرفت روزافزون صنایعی مانند صنایع خودروسازی و لوازم خانگی، استفاده از جوش های مقاومتی نقطه ای بیش از پیش مورد توجه قرار گرفته است. در این مقاله تاثیر برخی از پارامتر های جوشکاری مقاومتی نقطه ای مانند زمان، شدت جریان و فشار الکترود ها بر استحکام برشی(ماکزیمم نیرو) نقطه جوش ها در فولاد St12 به ضخامت mm 9/0مورد بررسی قرار گرفته است. ظرفیت دستگاه جوش نقطه ای KVA 120 و الکترودها از جنس مس- کرم با قطر تماس mm5 بودند. ورق ها تحت شرایط مختلف جریان، زمان و فشار، جوشکاری شدند و سپس تحت آزمایش استاندارد کشش – برش قرار گرفتند تا تاثیر پارامترهای فوق بر استحکام نهایی جوش ها مشخص گردد. آزمایشات تجربی با استفاده از رویکرد طراحی آزمایشات و به روش رویه پاسخ، توسعه یافتند. مدل های ارائه شده شامل توابع درجه دوم هستند. پس از مدل سازی با استناد به تحلیل واریانس (ANOVA) و سطح اطمینان 95 درصد، انطباق این مدل ها بر فرآیند واقعی بررسی و بهترین مدل انتخاب شده است. همچنین اعتبار مدل پیشنهادی به کمک آزمون فرضیات آماری، صحه گذاری و تایید شده است. به کمک مدل های ارائه شده می توان میزان تاثیر هر یک از پارامترهای تنظیمی بر کیفیت فرآیند را تعیین کرد

کلیدواژه ها:

استحکام نهایی ، جوشکاری مقاومتی نقطه ای ، ، فولادSt12 ، مدل سازی آماری ، طراحی آزمایشات