بررسی نقش میانجی باور به خودکارآمدی در ارتباط بین شایستگی حرفه ای و عملکرد حسابرسان

هدف پژوهش حاضر، بررسی نقش میانجی باور به خودکارآمدی در ارتباط بین شایستگی حرفه ای و عملکرد حسابرسان است. پژوهش حاضر از لحاظ هدف در گروه پژوهش های کاربردی و از جهت روش پژوهش در زمره پژوهش های توصیفی - پیمایشی قرار می گیرد. حسابرسان شاغل در موسسه های حسابرسی عضو جامعه حسابداران رسمی ایران (۴۵۹ نفر) جامعه آماری این پژوهش را تشکیل می دهد. برای تعیین حجم نمونه از فرمول کوکران با جامعه معلوم استفاده شده است. حجم نمونه با استفاده از فرمول کوکران با جامعه معلوم ۲۱۰ نفر است. شیوه نمونه گیری در این پژوهش روش نمونه گیری تصادفی ساده است. به منظور اندازه گیری متغیرهای شایستگی حسابرسان از پرسشنامه آرمگا زارفر (۲۰۱۵)، عملکرد حسابرسان از پرسشنامه دانلی و ابریان (۲۰۰۳) و باور به خودکارآمدی از پرسشنامه اسپکتور (۱۹۸۳) استفاده شد. روایی پرسشنامه با نظر متخصصان امر تائید و پایایی آن ها با استفاده از آلفای کرونباخ معادل ۷/۰ مورد تائید قرار گرفت. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی و استنباطی (مدل سازی معادلات ساختاری) با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه ۲۱ و Smart Pls نسخه ۳ استفاده گردید. ویژگیهای فنی پرسشنامه شامل پایایی، روایی همگرا، و روایی واگرا بررسی و از ضرایب مسیر و ضرایب معناداری نرمافزار برای بررسی فرضیههای پژوهش استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد که باور به خودکارآمدی در ارتباط بین شایستگی حرفه ای و عملکرد حسابرسان نقش میانجی دارد.

کلیدواژه ها:

باور به خودکارآمدی ، شایستگی حرفه ای ، عملکرد حسابرسان