اثربخشی آموزش شناختی رفتاری بر اضطراب سخنرانی و انعطاف پذیری شناختی دانشجویان

هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی آموزش شناختی رفتاری بر اضطراب سخنرانی و انعطاف پذیری شناختی دانشجویان پیام نور مرکز چابهار بود. این پژوهش از نظر هدف کاربردی و از نظر روش شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل کلیه دانشجویان دانشگاه پیام نور مرکز چابهار در سال تحصیلی ۱۴۰۲-۱۴۰۳ به تعداد ۴۸۰ نفر بود. در این پژوهش از روش نمونه گیری تصادفی ساده استفاده شد. ابتدا ۵۰ نفر از افراد جامعه آماری به عنوان نمونه انتخاب شدند که از بین آنها ۳۰ نفر براساس نمره آنها در پرسشنامه ها به عنوان نمونه انتخاب شدند و با گمارش تصادفی ۱۵ نفر در گروه آزمایشی و ۱۵ نفر در گروه کنترل جایگزین شدند. روش گردآوری داده ها شامل دو روش کتابخانه ای و میدانی بود. جهت جمع آوری داده ها از پرسشنامه های اضطراب سخنرانی و انعطاف پذیری شناختی استفاده شد. آزمودنی های گروه آزمایشی به مدت ۹ جلسه و هفته ای یکبار و هر جلسه به مدت ۹۰ دقیقه تحت آموزش شناختی رفتاری قرار گرفتند در حالیکه گروه کنترل هیچ مداخله ای دریافت نکرد. تجزیه و تحلیل داده ها به دو روش توصیفی و استنباطی انجام شد. نتایج پژوهش نشان داد آموزش شناختی رفتاری بر اضطراب شناختی، اضطراب فیزیولوژیکی، ادراک کنترل پذیری، ادراک گزینه های مختلف و ادراک توجیه رفتار تاثیر معنادار دارد اما بر اضطراب رفتاری تاثیر معنادار نداشته است.

کلیدواژه ها:

آموزش شناختی رفتاری ، اضطراب سخنرانی ، انعطاف پذیری شناختی