نقش مربی تربیتی در ارتقای سلامت روان دانش آموزان

سلامت روان به عنوان یکی از ارکان اساسی رشد و شکوفایی دانش آموزان نقشی بنیادین در فرآیند تعلیم و تربیت ایفا می کند. در دهه های اخیر افزایش اختلالات روان شناختی در میان کودکان و نوجوانان، توجه نهادهای آموزشی و سیاست گذاران را به سوی ضرورت مداخلات پیشگیرانه در مدارس معطوف کرده است. در این میان، مربیان تربیتی به عنوان یکی از عناصر کلیدی نظام آموزشی نقش قابل توجهی در شناسایی، پیشگیری و ارتقای سلامت روان دانش آموزان ایفا می کنند. هدف این پژوهش بررسی جامع نقش مربی تربیتی در ارتقای سلامت روان دانش آموزان و تحلیل ابعاد مختلف این نقش در محیط مدرسه است. روش تحقیق از نوع مروری تحلیلی بوده و به پیشین مقالات علمی فارسی و انگلیسی، اسناد پژوهشی و گزارش های میدانی داده های مربوط به نقش های روان شناختی، اجتماعی و آموزشی مربیان تحلیل شده است. یافته های این پژوهش نشان می دهد که مربیان تربیتی از طریق ایجاد ارتباط موثر با دانش آموزان، آموزش مهارت های زندگی، شناسایی اولیه نشانه های اختلالات روانی و همکاری با والدین، مشاوران و معلمان می توانند تاثیر بسزایی در ارتقای سلامت روان و پیشگیری از آسیب های روانی اجتماعی داشته باشند. همچنین وجود فضای عاطفی ایمن، تقویت عزت نفس، تاب آوری و حس تعلق در مدرسه، از جمله دستاوردهای فعالیت های موثر مربیان تربیتی است. نتایج این مقاله بر ضرورت بازتعریف جایگاه مربی تربیتی در ساختار مدارس، طراحی برنامه های آموزشی ویژه برای توانمندسازی آنها در حوزه سلامت روان و ایجاد ساختارهای حمایتی در نظام آموزش و پرورش تاکید دارد. در نهایت پیشنهاد می شود که نقش مربی تربیتی به عنوان «حامی روانی و اجتماعی» در کنار نقش آموزشی اش به رسمیت شناخته شده و مورد تقویت قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

مربی تربیتی ، سلامت روان ، مهارت های زندگی ، مدرسه ، پیشگیری ، نوجوانان ، نظام آموزش و پرورش