تهیه و مشخصه یابی داربست های پلی پایپ کیتوسان برای کاربردهای مهندسی بافت

این پژوهش ساخت داربست های کیتوسان با استفاده از قالب گیری امولسیونی برای کاربردهای مهندسی بافت را به صورت سیستماتیک بررسی می کند. نتایج نشان می دهد افزایش غلظت کیتوسان ۱ به ۲ با یکنواخت تر کردن ساختار اندازه حفرات را از ۸۰ به ۶۵ میکرومتر می رساند. بهینه سازی غلظت سورفکتانت نیز می تواند اندازه حفرات را به طور چشمگیری تا ۱۲ میکرومتر کاهش دهد. افزایش غلظت عامل اتصال عرضی گلوتار آلدهید از ۲۵ به ۵۰، تخلخل نهایی را به ۹۲% رسانده و ظرفیت تورم را افزایش می دهد. این یافته ها راهنمای دقیقی برای طراحی داربست هایی با تخلخل کنترل شده جهت پشتیبانی از نفوذ سلولی ارائه می دهند.

کلیدواژه ها:

امولسیون با فاز داخلی بالا ، کیتوسان ، قالب گیری امولسیونی ، اندازه حفرات ، مواد متخلخل