نقد و بررسی حقوقی حضانت، ملاقات و نفقه فرزند پس از طلاق با رویکرد اصل مصلحت طفل در حقوق خانواده ایران

تعیین سازوکارهای قانونی حضانت، ملاقات و نفقه فرزند پس از طلاق، از چالش های کلیدی حقوق خانواده در ایران است که نقش بسزایی در تضمین مصلحت و رفاه کودک ایفا می کند. با وجود پیش بینی این حقوق در قانون مدنی و قانون حمایت خانواده، اجرای عملی آن ها با مشکلاتی از جمله ابهام در معیارهای تعیین مصلحت طفل، ضعف ضمانت های اجرایی حق ملاقات، و ناهماهنگی میزان نفقه با شرایط اقتصادی روز مواجه است. پژوهش حاضر با رویکرد تحلیلی–توصیفی و بهره گیری از منابع فقه اسلامی، قوانین و مقررات ملی، دیدگاه های حقوق دانان برجسته و رویه های قضایی، به تحلیل دقیق ابعاد نظری و عملی حضانت، ملاقات و نفقه می پردازد. یافته ها نشان می دهد که گرچه اصل مصلحت طفل در قوانین و رویه قضایی جایگاه محوری دارد، فقدان معیارهای روشن و ابزارهای اجرایی موثر مانع تحقق کامل آن شده است. بر اساس نتایج این مطالعه، ضرورت بازنگری در قوانین، تقویت نقش دادگاه ها و کارشناسان میان رشته ای، و هم سوسازی مقررات داخلی با استانداردهای بین المللی از جمله کنوانسیون حقوق کودک به وضوح قابل مشاهده است.

کلیدواژه ها:

حضانت ، ملاقات ، نفقه ، طلاق ، مصلحت طفل ، حقوق خانواده