تاثیر بازی های گروهی به عنوان یک راهبرد تربیتی بر رشد مهارت های اجتماعی و سازگاری روانی دانش آموزان

بازی های گروهی به عنوان یکی از رویکردهای تربیتی موثر، جایگاه ویژه ای در پرورش مهارت های اجتماعی و ارتقای سازگاری روانی دانش آموزان دارند. هدف این مقاله مروری، بررسی و تحلیل نظام مند پژوهش های انجام شده درباره نقش بازی های گروهی در رشد مهارت های اجتماعی و سازگاری روانی در محیط های آموزشی است. با توجه به حساسیت دوره نوجوانی و اهمیت عوامل اجتماعی–هیجانی در سلامت روان، شناسایی راهبردهایی که بتوانند به شکلی طبیعی و جذاب بر تعاملات اجتماعی و تاب آوری روانی نوجوانان اثرگذار باشند، ضرورت دارد. بازی های گروهی به دلیل ماهیت تعاملی خود، فرصت هایی برای مشارکت، همکاری، همدلی، حل مسئله، و مدیریت هیجان ایجاد می کنند؛ عواملی که در ادبیات روان شناسی تربیتی به عنوان مولفه های کلیدی مهارت های اجتماعی و سازگاری مثبت شناخته می شوند. در این مقاله، یافته های مطالعات داخلی و خارجی طی دو دهه اخیر بررسی و مقایسه شده است. تحلیل نتایج نشان می دهد که مشارکت در بازی های گروهی به طور قابل توجهی با تقویت ارتباط بین فردی، افزایش احساس تعلق به گروه، کاهش تنش های اجتماعی، ارتقای اعتمادبه نفس، و بهبود توانایی سازگاری با چالش های مدرسه و زندگی روزمره همراه است. همچنین، شواهد نشان می دهد که بهره گیری از بازی های گروهی در فرایند یاددهی–یادگیری، نوعی فضای روانی ایمن ایجاد می کند که امکان تجربه نقش های اجتماعی، ابراز هیجانات و تمرین مهارت های سازگاری را فراهم می سازد. در مجموع، یافته های مرور ادبیات تاکید می کنند که بازی های گروهی یکی از ابزارهای کارآمد و کم هزینه برای ارتقای سلامت روان و رشد اجتماعی دانش آموزان هستند و می توانند در برنامه های تربیتی و درسی مدارس به عنوان رویکردی فعال و دانش آموزمحور مورد توجه قرار گیرند.

کلیدواژه ها:

بازی گروهی ، مهارت اجتماعی ، علوم تربیتی ، دانشگاه