اثربخشی آموزش مهارت های خودتعیین گری بر افزایش خودکارآمدی تحصیلی دانش آموزان تعلل ورز

چکیده این پژوهش با هدف تعیین اثربخشی آموزش مهارت های خودتعیین گری بر افزایش خودکارآمدی تحصیلی دانش آموزان تعلل ورز انجام شد. روش پژوهش نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون - پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان تعلل ورز شهر اهواز در سال تحصیلی ۱۴۰۴-۱۴۰۵ بودند. تعداد ۳۰ نفر با استفاده از نمونه گیری هدفمند از بین دانش آموزان تعلل ورز انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه جایگزین شدند. گروه آزمایش مداخله آموزشی را طی دو ماه و نیم در ۱۰ جلسه ۶۰ دقیقه ای دریافت نمودند. ابزار مورد استفاده شامل پرسشنامه خودکارآمدی تحصیلی بود. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل کوواریانس و نرم افزار SPSS-۲۲ استفاده شد. یافته ها نشان داد که بین گروه های آزمایش و گواه از نظر خودکارآمدی تحصیلی تفاوت معنی داری وجود داشت (p<۰.۰۰۱). منطبق با یافته های پژوهش حاضر می توان آموزش مهارت های خودتعیین گری را به عنوان یک روش کارا جهت بهبود خودکارآمدی تحصیلی کودکان تعلل ورز پیشنهاد داد.

کلیدواژه ها:

خودکارآمدی تحصیلی ، تعلل ورزی ، خودتعیین گری