تفاوت میزان پرخاشگری دانش آموزان بر اساس مشارکت در نماز جماعت مدرسه

چکیده: این پژوهش با هدف بررسی تفاوت میزان پرخاشگری در دانش آموزان دبستان دخترانه وحدت رودسر بر اساس مشارکت در نماز جماعت، با استفاده از آزمون تی مستقل و در سال تحصیلی ۱۴۰۳ اجرا شده است. داده ها از ۱۶۴ دانش آموز پایه های چهارم تا ششم (۶۳ نفر چهارم، ۵۱ نفر پنجم، ۵۰ نفر ششم) با ابزار، پرسشنامه استاندارد پرخاشگری (AGQ) (با پایایی تاییدشده در مطالعات ایرانی)، با سه خرده مقیاس خشم، تهاجم و کینه و همچنین پرسشنامه محقق ساخته که به ارزیابی کمی و کیفی مشارکت دانش آموزان در نماز جماعت مدرسه (از جمله تعداد جلسات حضور ماهانه، انگیزه های مشارکت و نگرش به نماز) می پردازد، در طی مدت ۳ ماه جمع آوری شد. نتایج نشان داد میانگین نمره پرخاشگری کل، در دانش آموزان شرکت کننده در نماز جماعت (۳۰.۱۲) به طور معناداری پایین تر از غیرشرکت کنندگان (۶۴.۱۲) بود (p < ۰.۰۰۱). در خرده مقیاس ها نیز تفاوت های چشمگیر مشاهده شد: میانگین خشم در شرکت کنندگان (۳۵.۲۷) نسبت به غیرشرکت کنندگان (۵۲.۹)، تهاجم (۹.۸ در مقابل ۱۴.۵۸) و کینه (۱۰.۱۸ در مقابل ۱۵.۵۷) به طور معناداری کمتر بود (p < ۰.۰۰۱ برای همه موارد). نتایج حاکی از آن است که تقویت برنامه های مذهبی در مدارس، به ویژه نماز جماعت، می تواند به عنوان راه کاری موثر برای کاهش پرخاشگری و بهبود سلامت روانی-اجتماعی دانش آموزان مورد توجه سیاست گذاران آموزشی قرار گیرد. پیشنهاد می شود با طراحی مداخلات فرهنگی-ترویجی، زمینه افزایش مشارکت دانش آموزان در فعالیتهای جمعی مذهبی فراهم شود.

کلیدواژه ها:

پرخاشگری ، نماز جماعت ، آزمون تی مستقل ، دانش آموزان