تاثیر سرمایه روانشناختی بر خودپنداره تحصیلی و امید به تحصیل در دانش آموزان مقطع متوسطه اول شهرستان نی ریز

هدف این پژوهش کاربردی بررسی تاثیر سرمایه روانشناختی بر خودپنداره تحصیلی و امید به تحصیل در دانش آموزان مقطع متوسطه اول شهرستان نی ریز بود. روش پژوهش حاضر توصیفی-تبیینی و از نوع همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل تمامی دانش آموزان مقطع متوسطه اول شهرستان نی ریز در نیمه دوم سال ۱۴۰۳ به تعداد ۴۱۵۳ نفر بود. باتوجه به تعداد جامعه، حجم نمونه بر اساس جدول انتخاب حجم نمونه مورگان به صورت تصادفی ۳۵۱ نفر انتخاب شد. ابزار مورد استفاده در این پژوهش شامل پرسشنامه استاندارد سرمایه روانشناختی لوتانز (۲۰۰۷)، خودپنداره تحصیلی یس یسن چین (۲۰۰۴) و پرسشنامه امید تحصیلی توسط سهرابی و سامانی (۱۳۹۰) بود. برای تحلیل داده ها از روش آماری آزمون همبستگی پیرسون و رگرسیون چندمتغیره استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده ها بوسیله نرم افزار spss ویراست بیست و ششم انجام شد. نتایج حاکی از آن بود که سرمایه روانشناختی بر خودپنداره تحصیلی دانش آموزان مقطع متوسطه اول شهرستان نی ریز موثر بود (r=۰.۶۲۳, p<۰.۰۰۱)؛ همچنین نتایج نشان داد که سرمایه روانشناختی بر امید به تحصیل دانش آموزان مقطع متوسطه اول شهرستان نی ریز موثر بود (r=۰.۵۰۳, p<۰.۰۰۱)؛ بر این اساس، مدارس می توانند با همکاری مشاوران و روان شناسان، کارگاه هایی با محوریت آموزش مهارت های خودکارآمدی، تاب آوری، خوش بینی و امیدواری برگزار کنند.

کلیدواژه ها:

سرمایه روانشناختی ، خودپنداره تحصیلی ، امید به تحصیل