واکاوی عوامل بازدارنده در بهره وری آموزشی

یکی از محورهای اساسی در هر نظام آموزشی، توانمندسازی و بهبود روند تحصیلی دانش آموزان در ابعاد گوناگون است. دستیابی به این هدف مستلزم همکاری و ایفای نقش فعال تمامی اعضای جامعه آموزشی از جمله مدیران، کارکنان آموزشی، دانش آموزان و والدین آن ها می باشد. هرگونه ناکارآمدی یا اختلال در این تعاملات، روند بهره وری آموزشی را دچار چالش های جدی می نماید. پژوهش حاضر با هدف بهبود بهره وری آموزشی فراگیران و تاکید بر نوع عملکرد عناصر شبکه های خانواده و مدرسه از منظر دانش آموزان، با روش تحلیل مضمون انجام شده است. جهت گردآوری داده ها با ۲۰ نفر از (دختران و پسران) نوجوان دوره دوم متوسطه، مصاحبه نیمه ساختار یافته صورت گرفته است. مشارکت کنندگان با روش نمونه گیری هدفمند از میان نواحی آموزشی سه گانه شهر کرمانشاه انتخاب شدند. فرایند انتخاب مصاحبه شوندگان تا اشباع یافته ها به طول انجامید. با استفاده از نرم افزار مکس کیودا داده های پژوهش مورد بررسی و تحلیل قرار گرفت؛ بر مبنای فایل های متنی وارد شده به نرم افزار، مضامین اصلی و فرعی استخراج شدند. بر اساس نتایج به دست آمده، ناکارآمدی عملکرد شبکه های حمایتگر در سه مضمون اصلی (عدم پویش در فهم نیازهای آموزشی، تشدید روابط کنترلی- نظاره گر، اختلال در پاسخ دهی به انتظارات آموزشی) تعیین شد. بر اساس نتایج به دست آمده، اختلال در عملکرد شبکه های خانواده و مدرسه، سبب کاهش انگیزه تحصیلی فراگیران شده و به تبع آن؛ به افول روند خودکارآمدی و افت تحصیلی دانش آموزان منجر می شود.

کلیدواژه ها:

بهره وری آموزشی ، خانواده ، دانش آموزان ، عملکرد تحصیلی ، محیط یادگیری