نقش پیش بین توجه اشتراکی و مهارتهای اجتماعی در ارتباط کلامی کودکان با اختلال طیف اتیسم

با توجه به اینکه اختلال در تعامل اجتماعی و زبان از ویژگیهای اصلی کودکان با اختلال طیف اتیسم محسوب می شود، هدف این پژوهش بررسی نقش پیشبین توجه اشتراکی و مهارتهای اجتماعی در ارتباط کلامی کودکان با اختلال طیف اتیسم است. روش پژوهش توصیفی-تحلیلی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری شامل کلیه کودکان ۶ تا ۱۲ ساله دارای اختلال طیف اتیسم در مدارس و مراکز تخصصی شهر تهران بود که از میان آنان ۶۹ کودک به شیوه نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند. برای سنجش متغیرهای پژوهش از پرسشنامه های نیمرخ مهارتهای اجتماعی اتیسم (ASSP) و مقیاس روابط اجتماعی نخستین (ESCS) و چک لیست ارتباطی کودکان (CCC) استفاده شد که توسط والدین تکمیل گردیدند. داده ها با استفاده از آمار توصیفی، آزمون همبستگی پیرسون، تحلیل رگرسیون چندگانه و آزمون تحلیل واریانس در نرم افزار SPSS۲۶ مورد تحلیل قرار گرفتند. نتایج نشان داد که هر دو متغیر توجه اشتراکی و مهارتهای اجتماعی با ارتباط کلامی کودکان دارای اختلال طیف اتیسم رابطه معنادار دارند و توانستند به طور معناداری این متغیر را پیش بینی کنند. سهم پیش بینی کنندگی توجه اشتراکی (r=۰.۴۲) و مهارتهای اجتماعی (r=۰.۵۴) بود. تمامی ضرایب همبستگی در سطح ۰.۰۵ > p معنادار بود. بر این اساس گنجاندن آموزش مهارتهای اجتماعی در برنامه های مداخله ای و توان بخشی، به ویژه در سنین پایین، می تواند به ارتقاء کیفیت ارتباطات کلامی این کودکان منجر شود.

کلیدواژه ها:

توجه اشتراکی ، مهارتهای اجتماعی ، ارتباط ، کلامی ، اختلال طیف اتیسم