بررسی تاثیر رفتاردرمانی شناختی بر کیفیت زندگی و تعارضات بین فردی نوجوانان مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی

زمینه و اهداف: اختلال اضطراب اجتماعی، یکی از اختلالات اضطرابی شایع، مزمن و ناتوان کننده و از علل مهم کاهش کیفیت زندگی و افزایش تعارض بین فردی است. این مطالعه با هدف بررسی تاثیر رفتاردرمانی شناختی بر کیفیت زندگی و تعارضات بین فردی در بین نوجوانانی که مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی هستند، انجام گردید. مواد و روش ها: پژوهش از نوع طرح نیمه آزمایشی با پیش آزمون–پس آزمون و گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش حاضر نوجوانان مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی تشکیل می دادند که با روش دردسترس ۳۰ نوجوان (۱۵ تا ۱۸ سال) مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی انتخاب شده و به طور تصادفی به دو گروه آزمایش (۱۵ نفر) و کنترل (۱۵ نفر) تخصیص یافتند. مداخله شامل هشت جلسه ۹۰ دقیقه ای CBT بود که مهارت هایی مانند شناسایی و تغییر خودگویی های منفی، اصلاح تحریفات شناختی، تقویت حل مسئله و ارتباط موثر را دربرمی گرفت. گروه کنترل هیچ گونه مداخله ای دریافت نکرد. از پرسشنامه های کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی و پرسشنامه تعارض بین فردی جن به منظور گردآوری اطلاعات استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS-۲۶ استفاده شد. پایایی و نرمال بودن توزیع داده ها بررسی و سپس آنالیز کوواریانس برای مقایسه گروه ها به کار گرفته شد. رعایت ملاحظات اخلاقی در تمام مراحل اجرای مطالعه درنظرگرفته شد. یافته ها: نتایج نشان داد که در مرحله پس آزمون، گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل در مقایسه با مرحله پیش آزمون اثربخشی معناداری برکیفیت زندگی و تعارض بین فردی داشت. نتیجه گیری: رفتاردرمانی شناختی با اصلاح خودگویی های منفی و تحریفات شناختی، به طور چشمگیری کیفیت زندگی نوجوانان مبتلا به اضطراب اجتماعی را ارتقاء داده و تعارضات بین فردی آنها را کاهش می دهد. این رویکرد می تواند به عنوان مداخله ای موثر در مراکز مشاوره و خدمات روان شناختی مورد استفاده قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

رفتاردرمانی شناختی ، کیفیت زندگی ، تعارضات بین فردی ، نوجوانان ، اضطراب اجتماعی