بررسی تاثیر بازی در میزان یادگیری دروس ابتدایی

یادگیری در دوره ابتدایی به عنوان زیربنای رشد شناختی، عاطفی و اجتماعی دانش آموزان، نیازمند رویکردهایی است که هم زمان با انتقال مفاهیم درسی، انگیزش، مشارکت فعال و پایداری یادگیری را تقویت کند. یکی از رویکردهای نوین و مورد توجه در ادبیات آموزش ابتدایی، استفاده هدفمند از بازی های آموزشی در فرایند تدریس–یادگیری است. هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر بازی بر میزان یادگیری دروس ابتدایی و تبیین سازوکارهای آموزشی و روان شناختی موثر بر آن است. پژوهش با رویکرد توصیفی–تحلیلی و با اتکا بر یافته های پژوهشی معتبر داخلی و خارجی انجام شده و تلاش شده است ضمن تحلیل مفهومی بازی آموزشی، نقش آن در بهبود یادگیری شناختی، افزایش انگیزش تحصیلی و ارتقای مشارکت دانش آموزان بررسی شود. نتایج مرور و تحلیل پژوهش ها نشان می دهد که به کارگیری آگاهانه و هدفمند بازی در آموزش ابتدایی، به ویژه زمانی که با اهداف آموزشی، محتوای درسی و ویژگی های رشدی دانش آموزان همسو باشد، می تواند موجب افزایش معنادار یادگیری، درک عمیق تر مفاهیم و تثبیت آموخته ها شود. یافته های این پژوهش بر ضرورت بازنگری در روش های سنتی آموزش و توجه جدی به بازی به عنوان ابزاری آموزشی در برنامه ریزی درسی دوره ابتدایی تاکید دارد.

کلیدواژه ها:

بازی آموزشی ، یادگیری ، آموزش ابتدایی ، انگیزش تحصیلی ، روش های تدریس