مقایسه تجربی رفتار وصله میلگردهای کششی با استفاده از کوپلر و جوش سربه سر

امروزه در اکثر سازه های بتن آرمه از وصله پوششی استفاده می شود که به دلیل محدودیت های کاربرد این نوع وصله، استفاده از روش های جایگزین وصله رایج پوششی امری اجتناب ناپذیر است. در این راستا می توان به اتصالات مکانیکی مناسب و یا وصله جوشی سربه سر به عنوان روش جایگزین وصله پوششی، اشاره کرد. هرکدام از این وصله ها ممکن است ازنظر پارامترهای مختلف، نسبت به یکدیگر برتری داشته باشند لذا با توجه به کمبود مطالعات تجربی درزمینه مقایسه رفتار کوپلر استاندارد و جوش سربه سر، مطالعه و تحقیق آزمایشگاهی در مورد این نوع از وصله ها و شناخت مزایا، معایب آن ها نسبت به یکدیگر ضرورت می یابد. بدین منظور در این تحقیق، رفتار تجربی وصله میلگردهای کششی با استفاده از کوپلر و جوش سربه سر مورد بررسی و مقایسه قرار گرفت. میلگردهای مورد استفاده در این تحقیق از نوع میلگرد آج ۴۰۰ (A۳) است. تعداد کل نمونه های مورد استفاده در آزمایش ها، ۳۶ نمونه بود. از هرکدام از میلگردهای با قطر ۱۶، ۱۸، ۲۰ و ۲۲ میلی متر یک نمونه به عنوان نمونه های بدون وصله، چهار نمونه به عنوان نمونه های دارای وصله کوپلری و چهار نمونه دیگر به عنوان نمونه های دارای وصله جوش سربه سر در نظر گرفته شد. نصف نمونه های وصله شده، بدون محصورشدگی در بتن و نصف دیگر این نمونه ها، محصور در بتن بودند که جهت استفاده در آزمایش کشش مستقیم و فرایند تصویر برداری دیجیتال در نظر گرفته شد. پس از انجام آزمایش ها، مقایسه پارامترهای مختلف بین وصله های مکانیکی و جوش سربه سر انجام شد. به عنوان مثال و به طور میانگین می توان گفت نمونه های با وصله مکانیکی و جوش سر به سر نسبت به نمونه های وصله نشده به ترتیب حدود ۱۹ و ۲۹ درصد کاهش شکل پذیری داشته اند که نشان دهنده شکل پذیری بیشتر وصله مکانیکی نسبت به جوش سر به سر است. علاوه بر این، به طور میانگین می توان گفت نمونه های با وصله مکانیکی و جوش سر به سر نسبت به نمونه های وصله نشده به ترتیب ۲۲ و ۲۵ درصد کاهش جذب انرژی داشته اند.

کلیدواژه ها:

وصله مکانیکی کوپلری ، جوش سر به سر ، سختی ، شکل پذیری ، جذب انرژی ، تصویربرداری دیجیتال DIC