بررسی نقش راهبردهای خودتنظیمی در بهبود یادگیری دانش آموزان دوره ابتدایی

این مقاله به بررسی نقش راهبردهای خودتنظیمی در بهبود فرآیند یادگیری دانش آموزان دوره ابتدایی می پردازد. خودتنظیمی به عنوان یک مهارت کلیدی در یادگیری، به دانش آموزان امکان می دهد تا بر یادگیری خود کنترل بیشتری داشته باشند و به صورت موثرتری به اهداف آموزشی دست یابند. با تحلیل ابعاد مختلف خودتنظیمی و تاثیر آن بر عملکرد تحصیلی، این مطالعه نشان می دهد که دانش آموزانی که از استراتژی های خودتنظیمی استفاده می کنند، معمولا نمرات بالاتر و انگیزه بیشتری در یادگیری دارند. همچنین، فرآیندهای آموزشی و محیط یادگیری به شکلی طراحی می شوند که حمایت از خودتنظیمی را در نظر بگیرند. این مقاله به تاثیرات مثبت خودتنظیمی و موانع موجود در ارائه این توانایی ها در نظام آموزشی می پردازد و پیشنهاداتی برای بهبود وضعیت موجود ارائه می دهد.

کلیدواژه ها:

خودتنظیمی ، یادگیری ، دانش آموزان دوره ابتدایی ، راهبردهای یادگیری ، انگیزه ، آموزش