تلفیق یادگیری تجربی و روانشناسی انگیزشی در آموزش مهارت های اجتماعی

پژوهش حاضر با عنوان «تلفیق یادگیری تجربی و روانشناسی انگیزشی در آموزش مهارت های اجتماعی» به بررسی یکی از چالش های اساسی نظام آموزشی ایران می پردازد؛ یعنی ضعف در آموزش مهارت های اجتماعی و کم توجهی به انگیزه های یادگیری در میان دانش آموزان. هدف اصلی این تحقیق، تبیین کارآمدی رویکرد تلفیقی در ارتقای تعاملات اجتماعی، افزایش خودکارآمدی و کاهش مشکلات رفتاری دانش آموزان است. روش پژوهش، کتابخانه ای بوده و داده ها از طریق مطالعه و تحلیل منابع علمی معتبر داخلی گردآوری شده است. یافته ها نشان داد که یادگیری تجربی به تنهایی می تواند موجب افزایش تعاملات اجتماعی و بهبود روابط بین فردی شود، اما زمانی که با اصول روانشناسی انگیزشی همراه گردد، تاثیر آن پایدارتر و عمیق تر خواهد بود. نتایج همچنین بیانگر آن است که تلفیق این دو رویکرد نه تنها بر عملکرد تحصیلی دانش آموزان اثر مثبت دارد، بلکه در کاهش اضطراب اجتماعی و ارتقای سرمایه اجتماعی نیز نقش آفرین است. در نهایت، پژوهش حاضر نتیجه می گیرد که توجه به یادگیری تجربی همراه با تقویت انگیزه های درونی و بیرونی می تواند چارچوبی نوین برای آموزش مهارت های اجتماعی در مدارس ایران فراهم آورد و زمینه ساز پرورش شهروندانی مسئولیت پذیر، همدل و توانمند شود.

کلیدواژه ها:

یادگیری تجربی ، روانشناسی انگیزشی ، مهارت های اجتماعی ، خودکارآمدی ، سرمایه اجتماعی