رابطه بین احساس تعلق به مدرسه و انگیزه پیشرفت تحصیلی دانش آموزان ابتدایی

احساس تعلق به مدرسه به عنوان یکی از مولفه های اساسی محیط یادگیری، نقش مهمی در شکل گیری نگرش ها، هیجان ها و رفتارهای تحصیلی دانش آموزان دارد. این پژوهش با هدف بررسی رابطه بین احساس تعلق به مدرسه و انگیزه پیشرفت تحصیلی دانش آموزان دوره ابتدایی انجام شده است. انگیزه پیشرفت تحصیلی نیروی درونی موثری است که دانش آموزان را به تلاش، پشتکار و دستیابی به موفقیت های آموزشی سوق می دهد و می تواند تحت تاثیر عوامل فردی و محیطی، به ویژه کیفیت تجربه دانش آموز از مدرسه، قرار گیرد. احساس تعلق به مدرسه شامل ادراک دانش آموز از پذیرش، حمایت، احترام متقابل و ارتباط مثبت با معلمان، همسالان و فضای مدرسه است. شواهد پژوهشی نشان می دهد دانش آموزانی که سطح بالاتری از تعلق مدرسه ای را تجربه می کنند، از انگیزه پیشرفت تحصیلی بیشتری برخوردار بوده و مشارکت فعال تری در فعالیت های آموزشی دارند. در مقابل، ضعف در احساس تعلق می تواند با بی انگیزگی، افت تحصیلی و کاهش درگیری تحصیلی همراه باشد. نتایج مطالعات مروری حاکی از وجود رابطه ای مثبت و معنادار بین احساس تعلق به مدرسه و انگیزه پیشرفت تحصیلی در دانش آموزان ابتدایی است. بر این اساس، ایجاد فضای آموزشی حمایتی، تقویت روابط معلم–دانش آموز، توجه به نیازهای عاطفی دانش آموزان و ارتقای جو روانی–اجتماعی مدرسه می تواند نقش موثری در افزایش انگیزه پیشرفت تحصیلی آنان ایفا کند. یافته های این پژوهش می تواند راهنمایی کاربردی برای معلمان، مدیران مدارس و برنامه ریزان آموزشی در جهت بهبود کیفیت یاددهی–یادگیری باشد.

کلیدواژه ها:

احساس تعلق به مدرسه ، انگیزه پیشرفت تحصیلی ، دانش آموزان ابتدایی ، محیط مدرسه ، مشارکت تحصیلی