مطالعه تغییرات بافت مخچه بدنبال القاء پیری در موش سوری توسط دی-گالاکتوز

مخچه ناحیه مهمی از مغزخلفی است که نقش اصلی در تعادل، کنترل هیجانات و اعمال ظریف ودقیق دارد. درمطالعات نشان داده شده است که استفاده طولانی مدت از دی گالاکتوز در موش باعث اختلالات موفولوژیکی و کاربردی در مغز مشابه علائم پیری طبیعی می شود. هدف از این مطالعه به منظور بررسی تغییرات احتمالی بافت قشرمخچه، سنجش ROS گونه های اکسیژن فعال در بافت مخچه بدنبال القاء پیری در موش سوری توسط دی-گالاکتوز بود. موش های سوری با توجه به هدف پژوهش، مدلسازی سالمندی بر روی آنها اجرا شد. بر این اساس آزمودنی ها به طور تصادفی در قالب ۲ گروه شامل کنترل+ سالین (S+C و گروه پیری(دی گالاکتوز) برای ایجاد مدل سالمندی، از دی گالاکتوز استفاده شد. نمونه های مخچه بعد از انجام مراحل آماده سازی و پاساژ بافتی، مقاطع با ضخامت ۵ میکرون برش داده شدند و به روش هماتوکسیلین- ائوزین رنگ آمیزی شد و در نهایت زیر میکروسکپ نوری مورد بررسی قرار گرفتند. متغیرهای کمی با آزمون آماری T –Test و با استفاده از نرم فزار SPSS ارزیابی و آنالیز شد. در مشاهدات انجام شده از نمونه های بافتی مخچه گروه القاء شده پیری توسط D-گالاکتوز بیشترین تغییرات را در طبقه سلولهای پورکنژ از خود نشان دادن. بطوریکه آرایش و نظم قرارگیری این سلول ها بهم خورده بود. موقعیت قرارگیری هسته ها در سلول وضعیت مرکزی نداشت. سلولهای پورکنژ تحت القاء پیری به اشکال مورفولوژیکی، متفاوتی دیده شدند. نکروزیس، کروماتولیز و پیکنوزیس دیده شد براساس نتایج بدست آمده دی گالاکتوز(القا پیری) موجب تغییرات پاتولوژیکی در قشر مخچه بویژه طبقه پورکنژ شد.

کلیدواژه ها:

دی- گالاکتوز ، مخچه ، پیری ، موش سوری ، استرس اکسیداتیو