بررسی باستان شناسی محوطه های اسلامی بخش مرکزی شازند

شهرستان شازند در غرب وجنوب غرب استان مرکزی ودر حاشیه شرقی زاکرس واقع شده انداز نظر فراوانی وپراکندگی محوطه ها وبقایای مربوط به دوره باستان شناسی دارای اهمیت ویژه ای هستند منطقه مورد مطالعه در۱۹ کلیومتری بخش شرقی زاکرس مرکزی به حساب می اید وسیمای محیطی آن شامل دره ها،دشت های میان کوهی،وکوهستانی با مساحت ۲۶۴۵ کیلومتر مربع است یکی از معدود مناطق در ایران است که بسیاری از ویژگی های جوامع حکومی رادر خود بروز داده است در نتیجه بررسی باستان شناختی وبراساس داده های سطحی در مجموع ۲۵۴ اثر ومکان باستانی از پارینه سنگی تا دوره اسلام متاخر در این منطقه شناسایی شده است ونتایج بدست امده از بررسی های باستان شناختی به افزایش استقرار های اسلامی ونیز شیوه های گوناگون معیشتی آن ها اشاره دارد که با کاوش در محوطه های کلیدی می توان مدارک بسیار مهمی را برای بازسازی معیشت اقتصادی وشیوه زندگی ساکنان آن ها بدست اورد نوشته حاضر به صورت مقدماتی به معرفی بعضی از این استقرارگاه ها در دشت شازند می پردازد .روش پژوهش در این مقاله به صورت میدانی،شامل بررسی سیستماتیک منطقه ی مورد مطالعه در نمونه برداری مواد فرهنگی،وهمچنین در مطالعات کتابخانه ای استفاده از گزارش ها،کتب ومقالات منتشر شده در زمینه ی استقرارهای دوره اسلامی است.

کلیدواژه ها:

دوران اسلامی ، بررسی ، بافت استقرار ، جوامع ساده ، جوامع مرکب