بررسی تاثیر روش های تدریس فعال بر افزایش درک مفهومی دانش آموزان در درس ریاضی دوره متوسطه

این مقاله به بررسی عمیق تاثیر رویکردهای تدریس فعال بر ارتقاء درک مفهومی ریاضی در دانش آموزان دوره متوسطه می پردازد. درک مفهومی در ریاضی، که فراتر از حفظ الگوریتم ها و روش های محاسباتی است، سنگ بنای توانایی حل مسائل پیچیده و کاربردی است. ضعف در این حوزه، یک چالش اساسی در نظام آموزشی محسوب می شود. این پژوهش با هدف ارائه چارچوبی کاربردی برای معلمان، مدیران و پژوهشگران، به تحلیل مبانی نظری، معرفی و تحلیل روش های تدریس فعال مانند یادگیری مشارکتی، حل مسئله و پروژه محور می پردازد. همچنین، تاثیر این روش ها بر کاهش اضطراب، افزایش انگیزش و بهبود انتقال یادگیری مستند شده و با مرور شواهد پژوهشی، چالش ها و راهکارهای اجرایی برای بومی سازی این رویکردها در مدارس ایران ارائه می شود. نتیجه گیری اصلی این است که انتقال تمرکز از انتقال صرف دانش به تسهیل گری ساخت فعال دانش توسط دانش آموز، کلید اصلی دستیابی به ریاضیاتی معنادار و کاربردی است.

کلیدواژه ها:

درک مفهومی ، تدریس فعال ، ریاضی دوره متوسطه ، یادگیری مشارکتی ، سازه گرایی ، حل مسئله