نقش آموزش و پرورش و خانواده در پیشگیری از خشونت در میان دانش آموزان

خشونت در مدارس و خانواده ها، به عنوان یکی از چالش های اساسی در جوامع مختلف، تاثیرات منفی عمیقی بر سلامت روانی، اجتماعی و تحصیلی دانش آموزان دارد. هدف پژوهش حاضر بررسی نقش آموزش و پرورش و خانواده در پیشگیری از خشونت در میان دانش آموزان بود. پژوهش حاضر با استفاده از روش تحقیق کتابخانه ای و به صورت توصیفی-تحلیلی انجام شد. جامعه پژوهش شامل تمامی منابع علمی مرتبط با موضوع نقش نظام آموزش و پرورش و خانواده در آموزش یا پیشگیری از خشونت بود. نمونه آماری شامل مجموعه ای از منابع علمی انتخاب شده به روش هدفمند بود که بر اساس این معیارهای مشخص، حداقل ۳۰ منبع علمی شامل مقالات، کتاب ها و گزارش ها به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. ابزار جمع آوری داده ها شامل پایگاه های داده علمی، نرم افزارهای مدیریت منابع، فرم های استخراج داده و یادداشت برداری نظام مند بود. یافته ها نشان دادند که خانواده به عنوان اولین محیط اجتماعی سازی کودکان، نقش محوری در آموزش رفتارهای خشونت آمیز ایفا می کند. همچنین، نظام آموزش و پرورش نیز به عنوان نهاد ثانویه اجتماعی سازی، می تواند خشونت را آموزش دهد یا از آن پیشگیری کند. در مجموع، یافته ها نشان دادند که آموزش خشونت اغلب نتیجه تعاملات منفی در خانواده و مدرسه است، اما با رویکردهای پیشگیرانه می توان این روند را معکوس کرد. بر اساس یافته پیشنهاد می شود که برنامه ای یکپارچه و ملی با عنوان «آموزش مهارت های زندگی و روابط سالم» طراحی و اجرا شود. این برنامه باید شامل کارگاه های آموزشی برای والدین و معلمان، با تمرکز بر مهارت های ارتباطی، مدیریت خشم، و حل تعارض باشد.

کلیدواژه ها:

آموزش و پرورش ، خانواده ، خشونت ، دانش آموز