آموزش مهارت های حل تعارض با هوش مصنوعی و شبیه سازی موقعیت های واقعی

گسترش تعاملات انسانی در محیط های آموزشی، سازمانی و مجازی موجب شده مسئله تعارض و نحوه مواجهه سازنده با آن به یکی از محورهای اصلی پژوهش های بین رشته ای تبدیل شود. هرچه شبکه های ارتباطی گسترده تر می شود، بروز اختلاف نظر، سوء برداشت و هیجان های متعارض بیشتر رخ می دهد و نیاز به مهارت هایی که بتوانند این موقعیت ها را به فرصت یادگیری و بهبود کیفیت روابط تبدیل کنند، آشکارتر می شود. در دهه اخیر، ابزارهای مبتنی بر هوش مصنوعی با توان تحلیل زبانی، پردازش الگوهای رفتاری و بازآفرینی موقعیت های اجتماعی، امکان تازه ای برای آموزش مهارت های حل تعارض فراهم کرده اند. این پژوهش با تمرکز بر قابلیت های نوین هوش مصنوعی، به بررسی این مسئله می پردازد که چگونه می توان از مدل های محاوره ای، سیستم های شبیه سازی و ابزارهای بازخورددهی خودکار برای تقویت مهارت هایی مانند گوش دادن فعال، مدیریت هیجان، مذاکره و تنظیم ارتباط استفاده کرد.روش پژوهش حاضر توصیفی–تحلیلی است و تلاش می کند با گردآوری داده های نظری از منابع کتابخانه ای و مطالعه کاربردهای مبتنی بر هوش مصنوعی در حوزه آموزش، تصویری روشن از ظرفیت این فناوری در بازآفرینی موقعیت های واقعی تعارض ارائه دهد. مرور منابع نشان می دهد که استفاده از مدل های پردازش زبان در تشخیص لحن، نیت و هیجان می تواند درک عمیق تری از الگوهای تنش ایجاد کند. همچنین محیط های شبیه سازی شده که امکان نقش آفرینی پویا را فراهم می کنند، می توانند فرصت تمرین مداوم و بدون پیامدهای واقعی را به یادگیرندگان بدهند. یافته ها نشان می دهد که ترکیب شبیه سازی های دیجیتال با تحلیل های رفتاری مبتنی بر داده، توانایی ایجاد بازخورد دقیق درباره واکنش های هیجانی و الگوهای ارتباطی را دارد و یادگیرنده می تواند با مشاهده تغییر رفتار در شخصیت های دیجیتال، پیامدهای انتخاب های خود را لمس کند.نتیجه کلی پژوهش نشان می دهد که هوش مصنوعی نه تنها ابزار کمکی در آموزش مهارت های حل تعارض است، بلکه می تواند نقش تسهیل کننده یادگیری عمیق را ایفا کند و به فراگیران امکان دهد موقعیت هایی را تجربه کنند که در محیط واقعی به سادگی قابل تکرار نیستند. با وجود این، استفاده موثر از این فناوری نیازمند طراحی دقیق سناریوها، توجه به اصول روان شناختی تعارض و حفظ ارتباط میان تجربه دیجیتال و واقعیت اجتماعی است. این مقاله با ارائه چارچوبی مفهومی، پیشنهاد می کند که آموزش تعارض با کمک هوش مصنوعی باید بر سه محور اصلی استوار باشد: بازآفرینی موقعیت های واقعی، تحلیل مستمر الگوهای رفتاری و ارائه بازخورد سازنده مبتنی بر داده های روان شناختی.

کلیدواژه ها:

حل تعارض ، هوش مصنوعی ، شبیه سازی ، مهارت های اجتماعی ، پردازش زبان طبیعی ، آموزش دیجیتال