نسبت شناسی ماهوی و کارکردی فضای سایبر در بسترسازی مهدویت

ظهور منجی موعود، حضرت مهدی (عج)، مشروط به تحقق عواملی است که با عنوان مولفه های بسترساز مهدویت شناخته می شوند. همه مولفه های بسترساز مهدویت به تبیین و تبلیغ نیاز دارند تا دیگر ملت ها با گفتمان مهدویت و هدف والای منجی موعود آشنا شوند و طلب ظهور به تدریج در قلبشان تجلی یابد. از سوی دیگر، باوجودآنکه مولفه های ظهور در عصرها و دوره های مختلف تغییر نمی کند؛ اما لوازم تحقق آنها به شرایط زمانه وابسته است. عصر حاضر، متاثر از بسط و تعمیق فضای سایبر در زندگی فرد فرد انسان ها، با زیست بوم نوینی آمیخته شده که زیست اطلاعات محور را رقم زده است؛ ازاین رو تبیین فرصت ها و تهدیدهای فضای سایبر، هم در بعد ماهوی و هم بعد کارکردی، در راستای بسترسازی برای تحقق آرمان های مهدویت، امری ضروری به نظر می رسد. به همین منظور، در پژوهش حاضر، برای جمع آوری اطلاعات از روش مطالعات کتابخانه ای و با هدف تحلیل اطلاعات از روش پژوهش کیفی - توصیفی استفاده شده است. در بعد کارکردی، چنین نتیجه گیری می شود که زیرساخت های فعلی فضای سایبر جهانی، به واسطه سیاست گذاری های محتوایی تحت نفوذ جبهه رقیب، از حالت خنثی و بی طرف خارج شده است و در عمل، به صورت یک سویه در تقابل با گفتمان مهدویت قرار گرفته است. به همین دلیل استفاده از آن باید به صورت امتدادبخشی به فعالیت های تبیینی و تبلیغی میدانی و حضوری باشد تا در صورت حذف و سانسور محتوا، اصل فعالیت های ترویج گفتمان مهدویت منقطع نشود. همچنین در بعد ماهوی، تحلیل ها نشان می دهد فضای سایبر فعلی، درباره فرایند بسترسازی مهدویت، دو فرصت و یک تهدید را رقم زده است؛ به گونه ای که فرصت های آن شامل «آشنایی بشر با جامعه سازی و تمدن سازی اطلاعات محور و مبتنی بر القای فهم» و «پذیرش امکان شکل گیری حاکمیت یکپارچه جهانی» است و تهدید آن «تخدیر قوه فهم و توان تحلیل مستقل انسان سایبری شده» است؛ به طوری که امر تبیین دشوارتر از عصر پیش از سایبر شده است.

کلیدواژه ها:

فضای سایبر ، بسترسازی مهدویت ، نسبت شناسی ماهوی و کارکردی ، فرصت ها و تهدیدهای فضای سایبر ، هبوط سایبرنتیکی