نقش یادگیری مشارکتی در ارتقای سطح بادگیری دانش آموزان

در دهه های اخیر، رویکردهای نوین آموزشی با تاکید بر یادگیرنده محوری، تعامل اجتماعی و ساخت فعال دانش، جایگزین روش های سنتی و معلم محور شده اند. یکی از موثرترین این رویکردها، یادگیری مشارکتی است که با درگیر ساختن دانش آموزان در فعالیت های گروهی هدفمند، زمینه ای برای یادگیری عمیق، پایدار و معنادار فراهم می سازد. این شیوه یادگیری بر تعامل مثبت، مسئولیت پذیری فردی و گروهی، گفت وگوی آموزشی و حل مسئله مشترک استوار است و می تواند نقش بسزایی در ارتقای سطح یادگیری شناختی، مهارتی و نگرشی دانش آموزان ایفا کند. پژوهش ها نشان می دهد که یادگیری مشارکتی نه تنها موجب افزایش پیشرفت تحصیلی می شود، بلکه مهارت های اجتماعی، تفکر انتقادی، خودتنظیمی و اعتمادبه نفس یادگیرندگان را نیز تقویت می کند. با وجود این ظرفیت ها، هنوز در بسیاری از کلاس های درس، این رویکرد به صورت نظام مند و اثربخش به کار گرفته نمی شود. هدف این نوشتار، تبیین نقش یادگیری مشارکتی در ارتقای سطح یادگیری دانش آموزان، بررسی مبانی نظری آن و پرداختن به ضرورت استفاده آگاهانه از این رویکرد در نظام آموزشی است. نتایج بررسی های نظری و مطالعات پیشین حاکی از آن است که به کارگیری اصول صحیح یادگیری مشارکتی می تواند کیفیت یاددهی–یادگیری را به صورت معناداری بهبود بخشد.

کلیدواژه ها:

یادگیری مشارکتی ، یادگیری فعال ، پیشرفت تحصیلی ، تعامل اجتماعی ، دانش آموزان ، آموزش نوین