تحلیلی بر کاربرد بهترین شاخص های غیر پارامتریک برای ارزیابی تنوع زیستی گونه های چوبی جنگل های حاشیه رودخانه ای (مطالعه موردی: مارون بهبهان- خوزستان)

تنوع زیستی کل تنوع و گوناگونی حیات روی زمین است که شامل تمام ژن ها، گونه ها، بوم سازگان و فرایندهای بوم شناختی موجود می باشد. تنوع زیستی به مطالعه گوناگونی، ساختار جمعیتی و الگوهای فراوانی و پراکنش گیاهان که مفهوم آن با آمیختگی و ترکیب گونه ها قرین است پرداخته و بعنوان شاخصی برای مقایسه وضعیت آکولوژیک اکوسیستم های جنگلی به کار گرفته می شود. هدف از این پژوهش تحلیل شاخص های غیر پارامتریک تنوع زیستی و ارائه ایده ال ترین آنها برای اندازه گیری تنوع در منطقه مورد مطالعه می باشد. به همین م نظور، تعداد 75 قطعه نمونه با روش ترانسکت و به مساحت 100 متر مربع در جنگل های حاشیه رودخانه مارون مورد بررسی قرار گرفت. نمونه برداری از پوشش گیاهی (درختی، درختچه ای) صورت گرفت. گونه های درختی و درختچه ای در قطعه نمونه مورد اندازه گیری قرار گرفتند. گونه، درصد تاج پوشش و تعداد پایه به عنوان معیارهای اندازه گیری پوشش گیاهی در نظر گرفته شد. شاخص های غنای گونه ای، یکنواختی و ناهمگنی در هر قطعه نمونه محاسبه شد. برای معرفی بهترین شاخص از آماره ضریب تغییرات و ضریب همبستگی پیرسون استفاده شد. نتایج نشان داد بهترین شاخص برای اندازه گیری غنا در این جنگلها شاخص Margalef و برای اندازه گیری یکنواختی شاخص های Camargo و Simpson E و برای ارزیابی ناهمگنی شاخص های Shannon and Wiener ، Simpson مناسب هستند.

کلیدواژه ها:

تنوع زیستی ، شاخص های غیرپارامتریک ، جنگل های حاشیه رودخانه ای ، مارون بهبهان