حذف بنزن از هوا با استفاده از فتوکاتالیستTiO۲-Bi۲O۳ پوشش داده شده بر فوم شیشه تحت تابش فرابنفش
محل انتشار: فصلنامه سلامت و محیط زیست، دوره: 18، شماره: 3
سال انتشار: 1404
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 36
فایل این مقاله در 16 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_IJHE-18-3_006
تاریخ نمایه سازی: 26 آذر 1404
چکیده مقاله:
زمینه و هدف: بنزن یکی از مواد آلی فرار سرطانزا است که در هوای آلوده یافت می شود. هدف از این مطالعه حذف بنزن از هوا با استفاده از فتوکاتالیست کامپوزیت TiO۲-Bi۲O۳ تثبیت شده روی فوم شیشه تحت تابش فرابنفش بود.
روش بررسی: در یک راکتور کوارتز فوم شیشه پوشش شده با کامپوزیت TiO۲-Bi۲O۳قرار داده شد و سپس راکتور در داخل یک اتاقک شیشه ای درپوش دار به پمپ هوا متصل و لامپ UV (nm ۲۵۴) در کنار آن نصب گردید. حجم های معین (Lµ) بنزن از طریق سپتوم به داخل اتاقک تزریق شد. با روشن شدن پمپ، هوای آلوده به بنزن از فتوراکتور عبور می کرد. با نمونه گیری از هوای داخل اتاقک و استفاده از دستگاه GC-FID، غلظت بنزن اندازه گیری شد.
یافته ها: طیف XRD و تصاویر SEM تائید کننده وجود TiO۲ وBi۲O۳ و آنالیز BET تائیدکننده وجود مزو حفره در فتوکاتالیست کامپوزیت تهیه شده است. میزان جذب سطحی بنزن در کامپوزیت ۱۵ درصد و از مدل لانگمویر تبعیت نمود. سینتیک فرایند از نوع درجه یک بود. با افزایش غلظت بنزن راندمان حذف کاهش یافت. برای غلظت ppm ۳۹ بنزن در مورد TiO۲ و تابش فرابنفش به مدت min ۷۵، راندمان حذف ۷۵ درصد بود در حالی که در مورد TiO۲-Bi۲O۳ با شرایط مشابه راندمان حذف حدود ۹۰ درصد بدست آمد.
نتیجه گیری: استفاده از فتوکاتالیست کامپوزیت TiO۲-Bi۲O۳ و تابش UV-A موجب افزایش راندمان ۱۵ درصد حذف بنزن نسبت به TiO۲ به تنهائی شده است.
کلیدواژه ها:
Foam glass ، Benzene ، Air ، Photocatalyst ، TiO۲-Bi۲O۳ ، فوم شیشه ، بنزن ، هوا ، فتوکاتالیست ، TiO۲-Bi۲O۳
نویسندگان
رمضانعلی دیانتی تیلکی
Department of Environmental Health Engineering, Faculty of Health, Mazandaran University of Medical Sciences, Sari, Iran
رقیه کاسب
Department of Environmental Health Engineering, Faculty of Health, Mazandaran University of Medical Sciences, Sari, Iran
اسماعیل بابانژاد آریمی
Department of Environmental Health Engineering, Faculty of Health, Mazandaran University of Medical Sciences, Sari, Iran
محمد دیانتی
Department of Thermokinetics and Catalysis, Faculty of Chemical Engineering, Noushirvani University of Technology, Babol, Iran
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :
